Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

Στα όρια στήριξης τού ανοδικού καναλιού

Κλείνει ο Οκτώβριος και με το κλείσιμό του φαίνεται να κρίνεται η μακροπρόθεσμη ανοδική τάση του ΓΔ του ΧΑΑ. Τόσο σε εβδομαδιαίο...


όσο και ημερήσιο διάγραμμα...

...είναι εμφανές ότι ο ΓΔ -λόγω τής τραπεζικής πτώσης- δοκιμάζει σημαντικές στηρίξεις. Η μάχη δεν έχει χαθεί ολοκληρωτικά αλλά οι ελπίδες για ανάκαμψη λιγοστεύουν κάθε φορά που γίνεται απόπειρα ανόδου. Ήδη δε ο ΚΜ200 δοκιμάστηκε και μετατράπηκε σε αντίσταση.

---
Ο διχασμός των μετοχών σε τραπεζικές και μη είναι κάτι παρά πάνω από προφανής στο παρακάτω συγκριτικό διάγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι για τον καθορισμό τής σωστής χρηματιστηριακής τακτικής επιβάλλεται η μελέτη και η δράση ανά περίπτωση. Σημαίνει επίσης ότι η αντιστροφή τής κίνησης των τραπεζικών μετοχών είναι πολύ εύκολο να επαναφέρει τον ΓΔ σε ανοδική πορεία.



  



Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Από Αύγουστο... χειμώνα

ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΔΟΥΡΟ ΣΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΑΝΤ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΟΝ ΤΡΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Η αποτυχία του μνημονίου, του 3ου κατά σειρά, επικρέμεται πάνω από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Οι δυνάμεις που το ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ κλπ. και τα μέσα ενημέρωσης που το στήριξαν και το στηρίζουν προσπαθούν συστηματικά να αποπροσανατολίσουν το κόσμο από αυτό το γεγονός. Απογοητευμένοι από την ανθεκτικότητα του Μαδούρο στη Βενεζουέλα και την αδυναμία των Αμερικανών να επέμβουν, προς το παρόν τουλάχιστον, το γύρισαν σε αντικομμουνισμό της ψυχροπολεμικής περιόδου. Η Ν.Δ. επιδόθηκε σε καταγγελία των εγκλημάτων του Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια πλουραλιστική σούπα που κοντολογίς λέει ότι δεν είναι κακοί και όλοι οι κομμουνιστές βρε αδερφέ. Σκοπός της ΝΔ είναι να φύγει από τη θέση του απολογούμενου για την κατάσταση που έχει περιέλθει η Ελληνική κοινωνία στο πλαίσιο της τρέχουσας καπιταλιστικής κρίσης και το κυριότερο να αποκρύψει ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι ένα νέο μνημόνιο σε περίπτωση που γίνει κυβέρνηση. Για το ΣΥΡΙΖΑ σκοπός είναι να αποκρυβεί η κατάρρευση του 3ου μνημονίου που διαχειρίστηκε και το κυριότερο να πει στο όποιο αριστερό ακροατήριο του έχει απομείνει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ίδιο με μια κυβέρνηση της ΝΔ και ας εφαρμόζει μνημόνιο.
Όμως, όπως έλεγε και ο κομμουνιστής Λένιν, «τα γεγονότα είναι πεισματάρικα». Δεν πέρασε ένας μήνας από το Eurogrpoup της 20ης Ιουλίου 2017 και τα δεδομένα είναι τα ακόλουθα:
1) το ελληνικό Δημόσιο, του 4.2% πρωτογενούς πλεονάσματος το 2016, δεν μπορεί να συγκεντρώσει 400 εκ. ευρώ για να πληρωθεί ένα σύνολο 1.2 δισ. (τα 800 εκ. τα βάζει ο ESM) στους προμηθευτές του, που αφορά χρωστούμενα του 2016,
2) δεν υπάρχει περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μέσω των αγορών λόγω υψηλών επιτοκίων
3) υπάρχει υστέρηση εσόδων 630 εκατομμύρια περίπου στο διάστημα Ιανουαρίου – Ιουλίου 2017 κάτι που μπορεί να φέρει το 2018 τα μέτρα που ψηφίσθηκαν για το 2019 πριν ένα μήνα,
4) το ΔΝΤ πρότεινε επιπλέον stress tests για τις Ελληνικές τράπεζες στο πλαίσιο της σύστασής του να μπουν στη άκρη 10 δις ώστε να χρησιμοποιηθούν σε νέα ανακεφαλαίωση των Τραπεζών. Για να πάρει την απάντηση από την επικεφαλής της ευρωπαϊκής εποπτικής αρχής (SSM) ότι η αρχή θα εξασφαλίσει «…την αντιμετώπιση από τις συστημικές τράπεζες των όποιων κεφαλαιακών παραβιάσεων…». Κοντολογίς, ούτε συζήτηση για κάλυψη από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
5) υπάρχουν επιπλέον ανοιχτά ζητήματα στο πλαίσιο 3ης αξιολόγησης που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε την κατεδάφιση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει.
Το κυριότερο όμως είναι ότι μετά τις επικείμενες Γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου θα επιταχυνθούν οι εξελίξεις για την αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα σχήμα πολλών ταχυτήτων. Οι αναδιανεμητικοί πόροι του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού (ΕΣΠΑ κλπ.) θα περιορισθούν στο σκληρό πυρήνα με αντάλλαγμα τη σύγκλιση και τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών και τον περιορισμό του λόγου δημοσίου χρέους/ΑΕΠ στο 60% με περιορισμό του χρέους κατά 20% ετησίως. Οι χώρες της περιφέρειας, οι οποίες δεν θα έχουν προοπτική εισόδου στον πυρήνα, θα είναι δεξαμενές φθηνής εργατικής δύναμης που θα απασχολείται σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Δεν είναι σίγουρο αν αυτό το σχήμα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση της ΕΕ αφού μετά το BREXIT και το ιταλικό δημοψήφισμα τμήματα της ευρωπαϊκής αστικής τάξης αμφισβητούν αυτή την προοπτική. Τελευταίο παράδειγμα η πρόταση Μπερλουσκόνι για υιοθέτηση διπλού νομίσματος στην Ιταλία.
Ανεξάρτητα από τις αβεβαιότητες ή τις διαφορετικές γνώμες για την πορεία της καπιταλιστικής κρίσης και την τύχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιό της είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα δεν πληροί τις προϋποθέσεις του σκληρού πυρήνα. Απέναντι σε αυτό το δεδομένο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει τους εντός και εκτός Ελλάδας επιχειρηματικούς του φίλους, ιδιαίτερα του τραπεζικού κλάδου, ότι θα τους περάσει «στη ζούλα» στη νέα κατάσταση. Ισχυρίζονται ότι σε συνεργασία με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν και τον επόμενο υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, που εύχονται και προσεύχονται να προέρχεται από το SPD, θα πάρουν λύση για το χρέος το 2018 και μια πιστωτική γραμμή εγγυημένη από τον ESM για την κάλυψη των αναγκών αναχρηματοδότησης μετά το τέλος του μνημονίου. Πιστεύουν ότι έτσι θα μπορέσουν να μείνουν στα πράγματα μέχρι το 2019 και σε συνδυασμό με το τέλος της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρώπη, που αναμένουν ως μάνα εξ ουρανού, θα αποκτήσουν μέλλον στα πολιτικά πράγματα. Πρόκειται για όνειρα θερινής νυκτός ανάλογα με εκείνα που έκανε ο ομογάλακτός τους κ. Κουβέλης και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή Ολάντ στη Γαλλική προεδρία. Από τότε μεσολάβησαν τρία μνημόνια.
Όμως και οι σχεδιασμοί της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι καλύτεροι. Αυτοί θεωρούν ότι η κ. Μέρκελ θα τους προσφέρει μια περίοδο χάριτος εντός του σκληρού πυρήνα που θα συνοδευτεί από ένα νέο μνημόνιο που θα διαπραγματευτεί ο κ. Μητσοτάκης. Πιστεύουν ότι αυτό θα είναι εφικτό αφού έχουν περισσέψει 54 δισ. από το 3ο μνημόνιο που επαρκούν για την αντιμετώπιση του χρέους, την ανακεφαλαίωση του τραπεζικού συστήματος και την ικανοποίηση των δικών τους επιχειρηματικών φίλων. Είναι μια εξίσου «βολική» λύση για να καλύψει τις ανάγκες του τμήματος της αστικής τάξης που ακολουθεί τη ΝΔ. Κύκλοι της ΕΕ θεωρούν ότι είναι απίθανο να διατεθούν τα επιπλέον 54 δις με τη μορφή μνημονίου για την Ελλάδα.
Το μόνο που αποδεικνύουν αυτοί οι ερασιτεχνισμοί του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι ότι το πολιτικό σύστημα είναι σε απόλυτο αδιέξοδο αναφορικά με την κάλυψη των στοιχειωδών λαϊκών αναγκών. Αμφότεροι έχουν περιορισθεί στο ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα σε τμήματα της Ευρωπαϊκής αστικής τάξης και των επιχειρηματικών τους φίλων. Σκοπός τους είναι να πείσουν αμφότερους ότι είναι οι καταλληλότεροι για αυτό το ρόλο. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι τόσο οι πολιτικοί τους φίλοι, όσο και οι Ευρωπαίοι επικυρίαρχοι, συμπεριλαμβανομένου του κ. Μακρόν, τους θεωρούν αναλώσιμούς όπως θεωρούσαν και τους προκατόχους τους. Βέβαια το σημαντικό δεν είναι να το καταλάβουν εκείνοι είναι να το καταλάβουμε εμείς.
Ν. Στραβελάκης, εφημ. Το Παρόν 27/8/2017



Η ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

1. Τον Σεπτέμβριο θα δοθεί η κρισιμότερη μάχη με τους δανειστές, η οποία θα κρίνει εν πολλοίς την έκβαση του ελληνικού προγράμματος
Ως «μητέρα των μαχών» περιγράφεται από ανώτερους αξιωματούχους των θεσμών η τρίτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, που αναμένεται να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο. Οι αξιωματούχοι αιτιολογούν αυτόν τον χαρακτηρισμό με το επιχείρημα ότι στο τραπέζι θα μπουν «όλα τα υπόλοιπα του μνημονίου», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά. Με δεδομένο ότι το χρονοδιάγραμμα των αξιολογήσεων έχει καθυστερήσει δραματικά, αφού, αντί της όγδοης αξιολόγησης έχει ολοκληρωθεί μόλις η δεύτερη, οι δανειστές γνωρίζουν ότι, με τους ρυθμούς που κινούνται οι διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, απομένουν το πολύ δύο αξιολογήσεις έως το τέλος του προγράμματος. Κατά συνέπεια, στην τρίτη αξιολόγηση πρέπει να κλείσουν όλες οι νομοθετικές παρεμβάσεις, ώστε η τελευταία, που θα ξεκινήσει την άνοιξη του 2018, να ασχοληθεί μόνο με την αξιολόγηση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και τον έλεγχο επί των στόχων.
Πρακτικά, η κυβέρνηση, αντί να χαλαρώσει ρυθμούς, θα πρέπει έως τον Σεπτέμβριο να υλοποιήσει 113 προαπαιτούμενα, τα οποία θα είναι και βασικά παραδοτέα έως το τέλος του έτους και θα συνδεθούν με το κλείσιμο της επόμενης αξιολόγησης.
Σε αυτά περιλαμβάνονται «αγκάθια», που αναμένεται να αγγίξουν τον σκληρό κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η εκποίηση του 40% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ, αλλά και η κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία με συμμετοχή του 50% + 1 των εργαζομένων, καθώς επίσης και μέτρα που αφορούν ευθέως το Δημόσιο, όπως η κινητικότητα.
Στο επίκεντρο της τρίτης αξιολόγησης θα βρεθούν και άλλα επώδυνα μέτρα, όπως η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ο επανυπολογισμός όλων των συντάξεων, το ψαλίδι στα προνοιακά επιδόματα, αλλά και η αλλαγή στους όρους χορήγησης των αναπηρικών επιδομάτων, καθώς και η επανεξέταση των φορολογικών κινήτρων για τις επιχειρήσεις, με την κατάργηση όσων κρίνονται αναποτελεσματικά.
Σημείο «κλειδί» είναι και η αξιολόγηση της επάρκειας των μέτρων του 2018, κατά την οποία το ΔΝΤ θα έχει τον πρώτο λόγο για το εάν χρειάζεται να ληφθούν επιπλέον μέτρα.
Στα επικαιροποιημένα κείμενα των μνημονίων καταγράφονται αναλυτικά όλες οι δεσμεύσεις της χώρας για μέτρα 6,5 δισ. ευρώ την περίοδο 2018-2022, ενώ ορίζεται και ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η τελική αξιολόγηση τον Αύγουστο του 2018. Και εκεί, το ΔΝΤ θα κρίνει εάν το μνημόνιο υλοποιήθηκε επαρκώς, καθώς και το εάν πρέπει το αφορολόγητο να μειωθεί νωρίτερα (2019). Φαίνεται, ωστόσο, πως και το Ταμείο αλλά και οι Ευρωπαίοι έχουν προεξοφλήσει πως το αφορολόγητο θα μειωθεί το 2019, ενώ τα αντίμετρα -σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ- δεν θα εφαρμοστούν πριν από το 2023. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα θεωρείται εξαιρετικά πιθανό το Ταμείο να ζητήσει πρόσθετα μέτρα για το 2018.
Το ζήτημα του waiver
Ευρωπαϊκές πηγές θέτουν ακόμα ένα σημείο προβληματισμού. Όπως αναφέρουν, σε περίπτωση που η Ελλάδα τελείωνε το τρέχον πρόγραμμα το 2018 και αποφάσιζε να βγει μόνη της στις αγορές, χωρίς τη στήριξη των Ευρωπαίων, μέσω της Προληπτικής Γραμμής, τότε η ΕΚΤ θα ήταν υποχρεωμένη να άρει το waiver, δηλαδή την κατ’ εξαίρεση αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρα για να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες. Σήμερα, η ΕΚΤ αποδέχεται τα ομόλογα των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων ως εχέγγυα, παρά τη βαθμολογία τους από τους οίκους αξιολόγησης στην κατηγορία «σκουπίδια» (junk), επειδή η χώρα είναι σε πρόγραμμα στήριξης του ESM. Εφόσον το πρόγραμμα αυτό εκλείψει και οι οίκοι αξιολόγησης δεν έχουν αναβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και του τραπεζικού συστήματος, η ΕΚΤ θα είναι υποχρεωμένη να άρει το waiver, άρα να μη δανείζει με χαμηλά επιτόκια τις ελληνικές τράπεζες, όπως ακριβώς έγινε τον Φεβρουάριο του 2015. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας απόφασης θα ήταν η επιστροφή των τραπεζών σε εξάρτηση από τον έκτακτο μηχανισμό της Τραπέζης της Ελλάδος (ELA), ο οποίος έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος. Μια τέτοια κίνηση θα στερούσε πολύτιμη ρευστότητα από τις τράπεζες, σε μια περίοδο που το ένα μετά το άλλο τα πιστωτικά ιδρύματα μειώνουν την εξάρτησή τους από τον ELA και έχουν ήδη προβεί σε κινήσεις ενίσχυσης των κεφαλαίων τους, προκειμένου να στηρίξουν την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη. Αυτός είναι και ο λόγος που στα κέντρα λήψης αποφάσεων η λύση της ECCL κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές.
Το χρέος και το χαμένο τρένο
Σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες για την ελάφρυνση του χρέους, πηγές της ΕΚΤ ξεκαθαρίζουν πως «η ΕΚΤ δεν μπορεί να προχωρήσει σε δική της ανάλυση βιωσιμότητας χρέους, που θα της επέτρεπε να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο QE, εφόσον δεν υπάρχει επαρκής σαφήνεια για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος».
Κλειδί για τις μελλοντικές αποφάσεις θα αποτελέσει και ο ρόλος του ΔΝΤ την επόμενη ημέρα, καθώς ήδη από την τρίτη αξιολόγηση θα αρχίσει να προετοιμάζεται η αποχώρησή του, καθώς οι Ευρωπαίοι δεν θα προχωρήσουν σε αποφάσεις για το χρέος.

2. Ποντάρουν στην πιστοληπτική γραμμή οι ξένοι οίκοι
Όνειρο θερινής νυκτός η καθαρή έξοδος
Στα κέντρα αποφάσεων έχουν ήδη ξεκινήσει οι παρασκηνιακές συζητήσεις για την επόμενη ημέρα, με βασικό σενάριο εκείνο της Προληπτικής Πιστοληπτικής Γραμμής Στήριξης με ενισχυμένη εποπτεία (ECCL), η οποία θα ελέγχεται από τα ευρωπαϊκά όργανα.
Οι δανειστές γνωρίζουν πως ένα μεγάλο μέρος από το ποσό του δανείου των 86 δισ. ευρώ του ESM, που δόθηκε με το τρίτο μνημόνιο, δεν θα εκταμιευθεί μέχρι το τέλος του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, λόγω των καθυστερήσεων με τις οποίες ολοκληρώνονται οι αξιολογήσεις. Το ποσό αυτό εκτιμάται ότι θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες για ένα τέταρτο πρόγραμμα στήριξης, έστω και με τη μορφή της Προληπτικής Πιστοληπτικής Γραμμής.
Οι καλά γνωρίζοντες το ελληνικό ζήτημα υποστηρίζουν πως η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να επιστρέψει στις αγορές στο τέλος του προγράμματος, καθώς το πρόβλημα δεν λύνεται με δύο ή τρεις μικρής διάρκειας εκδόσεις, αλλά απαιτείται να «χτιστεί» μια μόνιμη σχέση με τους επενδυτές.
Για τον ίδιο λόγο, οι περισσότεροι διεθνείς οίκοι «έχουν ποντάρει» στην Προληπτική Πιστοληπτική Γραμμή Στήριξης, τη λεγόμενη και ECCL, στο πρότυπο της συμφωνίας της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014. Με τον τρόπο αυτό, εκτιμούν, η Ελλάδα θα συνεχίσει να υλοποιεί μεταρρυθμίσεις υπό τον έλεγχο των δανειστών και, παράλληλα, θα αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές με βιώσιμα επιτόκια.
Οσο, μάλιστα, γίνεται πιο καθαρό πως οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να ανοίξουν τα χαρτιά τους για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους παρά μόνο στο τέλος του τρέχοντος προγράμματος, η «καθαρή έξοδος» της Ελλάδας στις αγορές φαίνεται όλο και πιο δύσκολη.



Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Η ελληνική μεταποίηση και τα βασικά της προβλήματα



Η ελληνική μεταποίηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση πρωταρχικά για τον εξής λόγο: η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία ανήκει σε αυτό που θα ονομάζαμε μέση τεχνολογία. Αυτό στις σημερινές συνθήκες σημαίνει ότι, απέχει πολύ από τις προηγμένες τεχνολογίες που χρησιμοποιούν οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης (αλλά και ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες σε επιλεγμένους τομείς) ενώ  παράλληλα δέχεται σοβαρές πιέσεις από τις αναδυόμενες οικονομίες που πλέον έχουν ενσωματώσει σε σημαντικό βαθμό τεχνολογίες μέσου επιπέδου ενώ λόγω των σαφούς χαμηλότερου εργασιακού κόστους αποκτούν σημαντικά πλεονεκτήματα. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της Γραφικής παράστασης 1.
Γραφική παράσταση 1 - Διάρθρωση των εξαγωγικών αγαθών ανάλογα με το τεχνολογικό περιεχόμενο


Στη συνέχεια η θέση της ελληνικής μεταποίησης δέχεται πιέσεις από το θεσμικό περιβάλλον του ευρωπαϊκού πλαισίου. Οι περιορισμοί που επιβάλλει το ευρωπαϊκό πλαίσιο φαίνεται ότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί πρωταρχικά από τις κυβερνήσεις της χώρας. Ο κίνδυνος που διατρέχει η χώρα από την εδραίωση ανταγωνιστικών συνθηκών στις αγορές την ίδια στιγμή που το επιχειρηματικό περιβάλλον παραμένει εχθρικό, είτε λόγω ρυθμιστικών αστοχιών του κράτους είτε λόγω υψηλού ρίσκου χώρας και κόστους χρηματοδότησης, συνοψίζεται ως έξης: Η χώρα θα χάσει την παραγωγική βάση που της απομένει, καθώς τα εμπορεύσιμα προϊόντα πλέον θα εισάγονται, υποκαθιστώντας τα μη ανταγωνιστικά εγχώρια παραγόμενα προϊόντα. Όμως η παραγωγική αυτή, κυρίως μεταποιητική, βάση είναι και ο πυρήνας της μηχανής που μπορεί διαχρονικά να εξασφαλίσει την προσέγγιση του επιπέδου διαβίωσης των ανεπτυγμένων χωρών, καθώς και την ποιοτική απασχόληση. Δηλαδή, ζούμε μια κατάσταση στην οποία οι ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις έχουν εκτεθεί στην πίεση του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς ακόμη και σε όσα κίνητρα που αυτός δίνει για βελτίωση των προϊόντων και παραγωγικών υπηρεσιών.


Τώρα τα βασικά χαρακτηριστικά της κεφαλαιακής συσσώρευσης την περίοδο 1993-2016 είναι τα ακόλουθα.
1. Η επενδυτική δραστηριότητα σημείωσε ικανοποιητική εξέλιξη την περίοδο 1995-2007 (1995: 22 δις ευρώ, 2007: 60,5 δις ευρώ) . Από το 2008 αρχίζει η σταδιακή μείωση (57,6 δις ευρώ). Επέρχεται η κατάρρευση στη συνέχεια (δες Πίνακα 1).
Πίνακας 1 - Ακαθάριστος Σχηματισμός Παγίου Κεφαλαίου (σε τρέχουσες τιμές)     
Έτος     Δις ευρώ
2007     60,5
2010     39,7
2013     21,9
2016     18,5
Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

2. Οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου του ιδιωτικού τομέα (νοικοκυριά και μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις)2 συρρικνώθηκαν σημαντικά την τελευταία δεκαετία από 21% του ΑΕΠ το 2006 σε 7% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές. Το μεγαλύτερο ποσοστό της μείωσης αυτής οφείλεται σε συρρίκνωση των επενδύσεων των νοικοκυριών (από 14% του ΑΕΠ το 2006 σε 2% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές), κυρίως για κατοικίες. Οι επιχειρηματικές επενδύσεις παρουσίασαν μικρή μείωση, από 7% του ΑΕΠ το 2006 σε 5% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές, παραμένοντας ωστόσο σε ανησυχητικά χαμηλά επίπεδα, αν ληφθεί υπόψη η τρομακτική μείωση του ΑΕΠ τη συγκεκριμένη περίοδο. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2016 οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων στη ζώνη του ευρώ αντιστοιχούσαν σε 12% του ονομαστικού ΑΕΠ. 


3. Παράλληλα, την τελευταία δεκαετία η συνολική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα συρρικνώθηκε ραγδαία από 34% του ΑΕΠ το 2006 σε 2% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές. Η μεγάλη αυτή μείωση προήλθε τόσο από τον περιορισμό της “εσωτερικής χρηματοδότησης” του ιδιωτικού τομέα από ιδίους πόρους (ακαθάριστη αποταμίευση) όσο και από την κατάρρευση της “εξωτερικής χρηματοδότησής” του από την εγχώρια χρηματοπιστωτική αγορά. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η μείωση της χρηματοδότησης με τη μορφή δανείων, κυρίως από τα εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα, με την πιστωτική επέκταση να παρουσιάζει αρνητικό ρυθμό από το 2010.

4. Ο προσανατολισμός των επενδύσεων δεν οδήγησε σε αποφασιστική αναδιάρθρωση του παραγωγικού δυναμικού της οικονομίας. Σημαντικό τμήμα των πόρων κεφαλαίου κατευθύνθηκαν και δεσμεύτηκαν στον τομέα της κατοικίας (2007: 27 δις ευρώ ).

5. Σημαντικό τμήμα του παραγωγικού δυναμικού της μεταποίησης βρίσκεται σε στενή εξάρτηση από την οικοδομική δραστηριότητα (χαλυβουργία, επιπλοποιία, μη μεταλλικά ορυκτά, ηλεκτρικά είδη, μεταλλικά προϊόντα κτλ). Ο συμπληρωματικός χαρακτήρας αυτής της διαδικασίας εμποδίζει σημαντικά μια πολιτική αυτονόμησης των βιομηχανικών δραστηριοτήτων από την οικοδομή.

6. Οι βιομηχανικές επενδύσεις στηρίχτηκαν σε μεγάλο βαθμό στην εισαγωγή ξένης τεχνολογίας και ημικατεργασμένων. η εισαγωγική διείσδυση, δηλαδή το μερίδιο των εισαγωγών μεταποιητικών προϊόντων στην εγχώρια αγορά, όπως αυτή αντανακλάται στο μέγεθος της φαινόμενης κατανάλωσης, ενισχύθηκε ελαφρά έναντι της περιόδου (2000-2009) που προηγήθηκε της κρίσης (βλ. Διάγραμμα ).
Διάγραμμα - Εισαγωγική διείσδυση στη μεταποίηση
Πηγή : Τράπεζα της Ελλάδος. Ετήσια Έκθεση για το 2016, σ.128
7. Η αύξηση της εισαγωγικής διείσδυσης οφείλεται στο γεγονός ότι οι εισαγωγές, κυρίως μη διαρκών καταναλωτικών αγαθών και ενδιάμεσων προϊόντων, μειώθηκαν με βραδύτερο ρυθμό από ό,τι η φαινόμενη κατανάλωση (Την περίοδο 2010-2016 η φαινόμενη κατανάλωση και οι εισαγωγές κατέγραψαν μείωση με μέσο ετήσιο ρυθμό 3,5% και 2,5% αντίστοιχα). Η εισαγωγική διείσδυση στο σύνολο της μεταποίησης κέρδισε σχεδόν τρεις μονάδες, ενώ μόνο σε δύο κατηγορίες κλάδων σημειώθηκε οριακή υποχώρηση. Σημειώνεται ότι κλάδοι που ενίσχυσαν την εξαγωγική τους επίδοση κατέγραψαν ταυτόχρονα και σημαντική άνοδο της εισαγωγικής διείσδυσης των σχετικών προϊόντων, όπως αυτοί των καυσίμων, των φαρμακευτικών, των χημικών και της κλωστοϋφαντουργίας, γεγονός που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την αύξηση των εισαγωγών ενδιάμεσων αγαθών που χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις στην παραγωγή του τελικού τους προϊόντος. Ελαφρώς διαφοροποιημένη εικόνα δίνει η σύγκριση της υποπεριόδου 2015-2016 με την περίοδο 2010-2014, με τη συνολική εισαγωγική διείσδυση στη μεταποίηση να υποχωρεί κατά 3 περίπου ποσοστιαίες μονάδες, κυρίως λόγω της επιβολής των κεφαλαιακών περιορισμών και της μείωσης των τιμών του πετρελαίου. Τέλος, σημειώνεται ότι η προσαρμογή των βιομηχανικών επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση επέτεινε την εξαγωγική προσπάθεια, αλλά δεν οδήγησε σε υποκατάσταση των εισαγωγών από εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα. Η εξάρτηση σημαντικών κλάδων της μεταποίησης από εισαγόμενες πρώτες ύλες και ενδιάμεσα αγαθά, όπως για παράδειγμα στα καύσιμα, στα φαρμακευτικά ή στον ηλεκτρονικό και ηλεκτρολογικό εξοπλισμό, καθώς και οι καταναλωτικές συνήθειες, ιδιαίτερα στην ένδυση και την υπόδηση, δυσχεραίνουν ενδεχομένως μια τέτοια εξέλιξη. (Τράπεζα της Ελλάδος, Ετήσια Έκθεση για το 2016, Φεβρουάριος 2017.σ 128). 


8. Εμβάθυνε ο ευρωπαϊκός καταμερισμός εργασίας, σύμφωνα με τον οποίο οι βιομηχανικές ευρωπαϊκές χώρες ενισχύουν μέσω των δραστηριοτήτων των πολυεθνικών τους τη θέση τους ως κέντρων προσφοράς κεφαλαιουχικών αγαθών, ενδιάμεσων προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, know-how, και λοιπών στοιχείων τεχνολογίας αιχμής. 

9. Παράλληλα η δραστηριότητα των πολυεθνικών στην χώρα ήταν στραμμένη στο εσωτερικό.

10. Η ενσωμάτωση των δραστηριοτήτων των πολυεθνικών επιχειρήσεων στο εγχώριο παραγωγικό δυναμικό (καθετοποίηση με εγχώριους κλάδους) ήταν και είναι περιορισμένη.

Σήμερα η ελληνική μεταποίηση βρίσκεται σε διπλή παγίδα.

Η ένταξη μας σε μια αγορά όπως η ευρωπαϊκή (υψηλής τεχνολογίας) χωρίς να έχουν απομακρυνθεί οι αιτίες που προκαλούν αδυναμία στον εγχώριο μεταποιητικό τομέα να τις ανταγωνιστεί και οι οποίες εμφανίζονται ως υψηλό κόστος λειτουργίας και χαμηλής ενσωμάτωσης τεχνολογίας, απλά θα καταστήσει τις ελληνικές επιχειρήσεις μη βιώσιμες, καθώς φτηνές εισαγωγές που δεν έχουν ενσωματωμένο το επιπλέον κόστος θα είναι εύκολα προσβάσιμες στους καταναλωτές.

Αντίστοιχα, η επιδιωκόμενη υποκατάσταση της ακριβής εγχώριας παραγωγής από φτηνές εισαγωγές και το προσδοκώμενο όφελος για τους Έλληνες καταναλωτές θα αποδειχθεί μάλλον μικρής σημασίας, καθώς η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, ως βασική συνέπεια της επακόλουθης μείωσης ή και διακοπής παραγωγικής δραστηριότητας, απόλυσης προσωπικού και μείωσης αποδοχών ειδικά στον τομέα των εμπορεύσιμων αγαθών (δηλαδή, κυρίως τη μεταποίηση), θα υπερκαλύψει την οποιαδήποτε μείωση τιμών.

Δηλαδή, η έκθεση των ελληνικών παραγωγικών επιχειρήσεων στην πίεση του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού, χωρίς να μπορούν να ανταποκριθούν στα κίνητρα που αυτός δίνει για βελτίωση των προϊόντων και παραγωγικών υπηρεσιών αποτελεί μεγάλο κίνδυνο.

Με απλά λόγια ο κίνδυνος που διατρέχει η χώρα από την εδραίωση ανταγωνιστικών συνθηκών στις αγορές την ίδια στιγμή που το επιχειρηματικό περιβάλλον παραμένει εχθρικό, είτε λόγω ρυθμιστικών αστοχιών του κράτους είτε λόγω υψηλού ρίσκου χώρας και κόστους χρηματοδότησης, θα έχει το ακόλουθο αποτέλεσμα: Η χώρα θα χάσει την παραγωγική βάση που της απομένει, καθώς τα εμπορεύσιμα προϊόντα πλέον θα εισάγονται, υποκαθιστώντας τα μη ανταγωνιστικά εγχώρια παραγόμενα προϊόντα. Όμως η παραγωγική αυτή, κυρίως μεταποιητική, βάση είναι και ο πυρήνας της μηχανής που μπορεί διαχρονικά να εξασφαλίσει την προσέγγιση του επιπέδου διαβίωσης των ανεπτυγμένων χωρών, καθώς και την ποιοτική απασχόληση.

Αλλά ακόμα και τα προϊόντα που δεν είναι αποτέλεσμα μεταποίησης, όπως οι πρώτες ύλες ή τα αγροτικά προϊόντα, απαιτούν συχνά σαν εισροή προϊόντα μεταποίησης. Συνεπώς, η γενίκευση της προαναφερόμενης ανάλυσης, στην ανάγκη ύπαρξης μιας επαρκώς διαφοροποιημένης και υγιούς μεταποιητικής βάσης είναι εύλογη και ορθή. Η παραγωγή προϊόντων (η δημιουργία πραγμάτων) παραμένει αναπόσπαστη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός υγιούς παραγωγικού οικοσυστήματος.

Είναι εύκολο να καταγραφεί, στην ελληνική οικονομία, το ποσοστό στο οποίο διάφοροι κλάδοι χρησιμοποιούσαν προϊόντα μεταποίησης σαν εισροές. Σε σύγκριση με την ΕΕ-17 τα ποσοστά αυτά είναι σημαντικά μικρότερα δείχνοντας μια πραγματικότητα αρκετά οδυνηρή για την Ελλάδα. Σχεδόν στο σύνολο των κλάδων της ελληνικής οικονομίας τα προϊόντα μεταποίησης που χρησιμοποιούνται ως εισροές είναι πολύ μικρότερα.

Αναφέρουμε ως ενδεικτικό παράδειγμα τη σταδιακή διακοπή της παραγωγής ενδιάμεσων προϊόντων πρώτου επιπέδου μεταποίησης της αγροτικής παραγωγής, παρά την καταρχήν εξαιρετική ποιότητα των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Οι λόγοι αυτής της εξέλιξης δεν θα μας απασχολήσουν εδώ. Χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να καταλήξουμε σε στερεά συμπεράσματα. Όμως αποτελεί αδιάψευστο γεγονός ότι οι μονάδες πρώτης μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων έχουν σταδιακά κλείσει τις τελευταίες δεκαετίες και η ελληνική βιομηχανία τροφίμων εισάγει πλέον από το εξωτερικό χειρότερης ποιότητας και πολύ ακριβότερες εισροές που είναι προϊόντα πρώτης μεταποίησης.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οποιοδήποτε σχέδιο ενίσχυσης της ανάπτυξης της χώρας θα πρέπει να περιλαμβάνει και την προοπτική σημαντικής ενίσχυσης της μεταποιητικής βάσης της χώρας, όχι μόνο σαν ποσοστό του ΑΕΠ αλλά κυρίως σαν ποικιλία δραστηριοτήτων.

Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ανάδειξη των ήδη υπαρχόντων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας οι οποίες εντοπίζονται στη μηχανουργία, τα χημικά και τα φάρμακα και την αναζήτηση εκείνων των πολιτικών που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση αυτών των ευκαιριών. Ειδικά για τη μηχανουργία, «την επιστημονική μαστοράντζα» πρέπει να ενσκήψουμε με μεγάλη προσοχή διότι αποτελεί έναν τεράστιο ενδογενή πλούτο, μοναδικό στο είδος του, ο οποίος παραμένει ανεκμετάλλευτος και επιπλέον κινδυνεύει να μην αναπαραχθεί στις νέες γενιές.

Μια επιτέλους σοβαρή ματιά στη μεταποίηση χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνά η χώρα μας. Δυστυχώς οι εξελίξεις που έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στον τομέα της μεταποίησης δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές. Η πλήρης υποταγή των Ελληνικών κυβερνήσεων στις αποφάσεις των ξένων δανειστών αφενός και η πλήρης αδυναμία να χαραχθεί ένα πλαίσιο κατεύθυνσης της ελληνικής μεταποίησης , αφετέρου, δεν επιτρέπει αισιοδοξία για το μέλλον.



Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Ο ΓΔ λίγο πριν "τα [τελευταία] μπάνια τού λαού"


Μια σύντομη αποτίμηση τής κατάστασης τού ΧΑΑ λίγο πριν φύγουμε για τις τελευταίες διακοπές τού καλοκαιριού. 
Η μακροπρόθεσμη εικόνα του ΓΔ είναι ξεκάθαρα ανοδική -με ένα (φυσιολογικό) πτωτικό διάλειμμα λόγω Brexit. Το σύστημα "προσαρμοσμένων εκθετικών κινητών μέσων" (στο σχήμα φαίνεται μια προσέγγισή του από τον MACD 15/85) ακολουθεί ικανοποιητικά την πορεία του ΓΔ ευτυχώς χωρίς ενοχλητικά whipsaws. Η αρνητική απόκλιση του MACD και η ανοδική σφήνα που διασπάστηκε πρόσφατα (πιο καθαρά φαίνεται στο ημερήσιο διάγραμμα τού FTSE) είναι όντως αρνητικά σημάδια αλλά προς το παρόν απλώς δοκιμάζουν το ανοδικό κανάλι που έχει σχηματιστεί από τις αρχές Μαΐου. Στο διάγραμμα του ΓΔ αποτυπώνεται συγκριτικά και η πορεία του DAX για να δείξει τρία πράγματα:
α) ότι η βελτίωση τής εικόνας του ΓΔ το τελευταίο τρίμηνο οφείλεται σε εσωτερικούς λόγους οι οποίοι έφεραν νέα κεφάλαια στο ΧΑΑ και το ανέβασαν απνευστί 
β) ότι ακριβώς στο τρίμηνο αυτό ο ΓΔ απελευθερώθηκε κινούμενος με μεγαλύτερη ταχύτητα ("ανέβηκε πίστα", που θα 'λεγαν και οι πιτσιρικάδες)   
γ) ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η απότομη πτώση των τελευταίων ημερών αφού στο ίδιο τρίμηνο τα κύρια ευρωπαϊκά χρηματιστήρια κινούνται αντίθετα από το ΧΑΑ -και δεν είναι λογικό ο ΓΔ να μένει εσαεί ανεπηρέαστος από την υπόλοιπη Ευρώπη (με επιθετικές πωλήσεις και απουσία αγοραστών τις τελευταίες ημέρες -όπως ακριβώς ανέβηκε με επιθετικές αγορές και απουσία πωλητών) 


Και από μια άλλη οπτική, χρησιμοποιώντας τον Δείκτη Μεταβλητότητας Τάσης ή ATR Trailing Stop Indicator (κίτρινη γραμμή), διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε σε ανοδικό κύμα (το τρίτο και πιο έντονα ανοδικό μέσα στην τρέχουσα μεσο/μακροπρόθεσμη ανοδική τάση) και ήδη δοκιμάζουμε τις αντοχές του για περαιτέρω προέκτασή του (τις τελευταίες ημέρες ο ΔΜΤ "παίζει" στις 817-820 μον.) ή για το επόμενο διορθωτικό πτωτικό κύμα.  

Εικονίδιο

Συνοπτικά, είναι αρκετά νωρίς να ανησυχούμε για αλλαγή πορείας τού ΧΑΑ από εσωτερικούς λόγους (αφού έτσι κι αλλιώς η τρόικα κυβερνά μέσω τής πάλαι ποτέ ριζοσπαστικής Αριστεράς) πλην μιας ενδεχόμενης ΑΜΚ των Τραπεζών -η οποία πρέπει να είναι στους υπ' όψιν κινδύνους...

3.8.2017 νεότερη ενημέρωση
Η ανοδική αντίδραση στην πτώση/διόρθωση τού δεύτερου 15ήμερου τού Ιουλίου συνεχίζεται χάρη στην στήριξη των μεσομακροπρόθεσμων γραμμών τάσης. Η συνέχεια θα δείξει αν η "αντίδραση στην διόρθωση" θα μετεξελιχθεί σε νέο (ανοδικό) κύμα.



Η έκπληξη τού ευρώ


Σαν σε αμερικάνικη ταινία δράσης η παρτίδα για το ευρώ όχι απλά σώθηκε στο "και ένα" -λίγο πριν την νέα του καταβύθιση- αλλά έδωσε και μια ισχυρή αντίδραση -πάντα εντός τού μακροχρόνιου πτωτικού καναλιού του- αντανακλώντας έτσι την γενικότερη σταθεροποίηση τής Ευρωζώνης η οποία μετά από χρόνια προβλημάτων και αμφισβητήσεων παίρνει μια βαθιά ανάσα. 








Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Όταν ο ηλίθιος αγγίζει το (κάτω) όριο τής γελοιότητας




«Το νομοσχέδιο, που αναμένεται να κατατεθεί την επόμενη εβδομάδα, προβλέπει μεταξύ άλλων ειδικό επίδομα “χειρισμού σφραγίδας και άλλων εργαλείων επικύρωσης εγγράφων” ύψους 50 ευρώ σε μηνιαία βάση.
Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου, το μέτρο αποσκοπεί στην ανακούφιση των υπαλλήλων, ειδικά των Εφοριών, που κάνουν χρόνια χρήση σφραγίδας, ενώ προβλέπει μάλιστα και ειδικό κονδύλι για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και φυσικοθεραπείας για όσους πάσχουν από προβλήματα από τη χρήση της, όπως τενοντίτιδα και το Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα»

Με αυτήν την "είδηση" η ιστοσελίδα Το Βατράχι (που αυτοχαρακτηρίζεται ως η "ποιοτική παραπληροφόρηση") βγήκε να τρολάρει για μία ακόμη φορά. Το αστείο είναι η "είδηση" τού βατραχιού. Το γελοίο είναι αυτό που ακολούθησε σε συστημικά ΜΜΕ και σε διάφορους εμμονικούς καραγκιόζηδες τού διαδικτύου που αναπαρήγαγαν την "είδηση" δείχνοντάς το διανοητικό τους επίπεδο και την αντιληπτική τους ικανότητα. Η δε ΝΔ -κατά τα ίδια αυτά ΜΜΕ- έβγαλε και σχετική ανακοίνωση-καταγγελία(!) σε βάρος τής κυβέρνησης για το… επίδομα.
Και να μην ξεχνάμε: είναι οι ίδιοι που μάς τα πρήζουν καθημερινά με τις "μεταρρυθμίσεις", τον επάρατο "λαϊκισμό" και τα "ευρωπαϊκά κεκτημένα"...


 








Φωτογραφία της Μαρία Μπαλάφα.


















Τα 10 πιο τρελά επιδόματα


Είναι λίγο πολυκαιρισμένο αλλά έχει την αξία του μια και δείχνει την αξιοπιστία των "στοιχείων" και των "αποκαλύψεων" που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Στα πρώτα χρόνια τής μνημονιακής προσαρμογής –πριν ακόμη προκύψουν οι μεγάλες μειώσεις μισθών μέσω του ενιαίου φτωχολογίου- κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο ένα άρθρο που πρωτογράφτηκε σε κάποια φυλλάδα και αντιγράφτηκε/αναπαράχθηκε από κάποιους εύπιστους ή κακόβουλους παπαγάλους. Το θέμα του άρθρου ήταν κάποια προκλητικά επιδόματα που –υποτίθεται- έπαιρναν οι ΔΥ (βέβαια άλλο ΔΥ, δλδ εργαζόμενος στην “general government”, και άλλο εργαζόμενος σε “public corporations” στους οποίους αναφέρεται το δημοσίευμα). Το καταπληκτικό στην όλη ιστορία δεν είναι η αναπαραγωγή μιας προπαγάνδας από διάφορους χαχόλους που δεν έλεγξαν αυτά που αντέγραφαν αλλά, κυρίως, στο πόσο νοσηρός πρέπει να είναι ένας δημοσιογραφικός εγκέφαλος που είτε κατασκευάζει σειρά από ανύπαρκτα επιδόματα είτε τα “φουσκώνει” κατά το δοκούν.
Η είδηση:
10. Επίδομα προθέρμανσης αυτοκινήτου (ΟΤΕ) 690/μήνα – 420 ατομα
09. Επίδομα πλυσίματος χεριών (ΟΣΕ) 420/μήνα – 1987 ατομα
08. Επίδομα προπέλας (Λιμενικό) 840/μήνα – 653 ατομα
07. Επίδομα κεραίας (ΗΣΑΠ) 1120/μηνα – 329 ατομα
06. Μεταφοράς φακέλου (Δημόσιο) 290/μήνα – 6800 ατομα
05. Επίδομα παραλαβής – παράδοσης λεωφορείων 450/μήνα – 1100 ατομα
04. Επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (ΕΘΕΛ) 310/μήνα – 1790 ατομα
03. Επίδομα αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης υποθέσεων (Υπουργείο Δικαιοσύνης) 595/μήνα - ? ατομα
02. Επίδομα Φαξ (ΔΕΗ) 870/μήνα – 657 ατομα
01. Ετήσιο επίδομα χρήσης του κυλικείου, παρότι η χρήση των εστιατορίων των εγκαταστάσεων είναι δωρεάν (Όμιλος Ελληνικών Πετρελαίων) 120/μήνα. - Όλο το προσωπικό.

…και η πραγματικότητα:
09. «Τέτοιο επίδομα ουδέποτε υπήρξε στον ΟΣΕ.
Το δημοσίευμα ασφαλώς εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
Η όποια άποψη ωστόσο μπορεί να έχει ο δημοσιογράφος για τον ΟΣΕ και τους Σιδηροδρομικούς είναι σεβαστή. Όταν όμως αυτή η άποψη επιχειρείται να διανθιστεί με μυθοπλασίες αισχίστου είδους, τότε «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».
Τα τελευταία χρόνια ο ΟΣΕ και οι Σιδηροδρομικοί βρέθηκαν στο στόχαστρο πολιτικών και δημοσιογράφων. «Ντόρες», «Πάγκαλοι», «Σπηλιωτόπουλοι» και τα παπαγαλάκια του συστήματος έριξαν και ρίχνουν χολή για το Σιδηρόδρομο.
Καλούμε τις Διοικήσεις ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το Υπουργείο Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων, να δημοσιοποιήσουν τους ισολογισμούς των Εταιρειών για να μάθουν την αλήθεια οι Έλληνες πολίτες.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ Π.Ο.Σ.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ»

07. «Επίδομα κεραίας» όταν δεν υπάρχουν κεραίες;
Με έκπληξη διαβάσαμε σήμερα το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Αδέσμευτος» για τα «επιδόματα- πρόκληση» στο Δημόσιο, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ αμειβόμαστε με «επίδομα κεραίας 750 ευρώ το μήνα»!
[…]
Επιχειρεί να δημιουργήσει εντυπώσεις για τις εντυπώσεις στην κοινή γνώμη και στρώνει το χαλί στους επίδοξους ιδιώτες αγοραστές που μετά και την νέα υπέρογκη αύξηση των εισιτηρίων κατά 25% από το 2013, ακονίζουν τα δόντια τους.
Συνεπώς, ευλόγως αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατό να αμειβόμαστε με «επίδομα κεραίας», όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι στους ΗΣΑΠ δεν υπάρχουν κεραίες, εκτός κι αν ο συντάκτης τις έχει εντοπίσει και δεν το γνωρίζουμε.
Ευλόγως επίσης αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο συνεχίζει να καλλιεργείται ο μύθος περί των «προνομιούχων» εργαζομένων στους ΗΣΑΠ. Τέτοιου είδους δημοσιεύματα διαβάσαμε κατά κόρον όταν ήθελαν να επιβάλουν τα μέτρα των μνημονίων και να διεγείρουν τον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», την ίδια στιγμή που καρατομούσαν τα μεροκάματα και τις συντάξεις στον Ιδιωτικό Τομέα. Το επαναλαμβάνουν και σήμερα, όταν και οι πέτρες πλέον γνωρίζουν ότι η βάρβαρη πολιτική των Μνημονιακών δυνάμεων τσάκισε τους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματά όλων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι πρόκειται για λάθος πληροφόρηση της εφημερίδας ή παράβλεψη του συντάκτη, δεν μπορούμε παρά να ζητήσουμε την δημόσια επανόρθωση της αλήθειας. Ειδάλλως ας μας καταβάλλει, η εφημερίδα, αναδρομικά... το «επίδομα κεραίας».

04, 05. «Εργαζόμενος οδηγός στην Εταιρεία Θερμικών Λεωφορείων (ΕΘΕΛ), με 25 χρόνια συνολική προϋπηρεσία και δύο παιδιά, έχει βασικό μισθό (μεικτά) 1.480 ευρώ, ενώ με τα επιδόματα φτάνει τα 1.750 ευρώ.
Ειδικά για τα τελευταία, ο περιβόητος «θησαυρός», της ρεμούλας στην ΕΘΕΛ, αποδεικνύεται «άνθρακας». Οι οδηγοί των αστικών λεωφορείων λαμβάνουν συνολικά τέσσερα επιδόματα.
Το ένα, δίδεται στον καθέναν ανάλογα με τις ώρες νυκτερινής απασχόλησης (10-12 μ.μ. και 4.30-7 π.μ.), που κάνει κάθε μήνα.
Το δεύτερο είναι το επίδομα θέσης, το οποίο σχετίζεται με την ιεραρχική εξέλιξη του κάθε εργαζόμενου και κατά μέσο όρο δεν ξεπερνά τα 110 ευρώ.
Τα άλλα δύο επιδόματα των οδηγών της ΕΘΕΛ, είναι αυτό του εισπράκτορα και του… ζεστάματος της μηχανής, όπως χλευαστικά αναφέρεται στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα υπουργικά σαλόνια.
Το επίδομα του εισπράκτορα, χορηγήθηκε μετά την κατάργηση των εισπρακτόρων στα λεωφορεία της Αθήνας, μιας και οι οδηγοί ανέλαβαν ένα τμήμα της δουλειάς του εισπράκτορα (έλεγχος ακυρωτικών μηχανημάτων, ακύρωση εισιτηρίων όταν αυτά δεν δουλεύουν κ.ο.κ.). Το ύψος του ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 1,5 ευρώ την ημέρα!
Όσο αφορά στο επίδομα «παραλαβής παράδοσης», όπως είναι η επίσημη ονομασία, αυτού που ονομάζουνε «επίδομα ζεστάματος της μηχανής», δεν αποτελεί το κόλπο γκρόσο των εργαζομένων της ΕΘΕΛ. Το ύψος του, δεν ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 80 ευρώ και αποτελεί την αμοιβή των οδηγών για τον χρόνο (εκτός 8ώρου), που απασχολούνται κατά την αλλαγή βάρδιας. Οδηγοί της ΕΘΕΛ, μάς τόνισαν ότι για να ξεκινήσει ένα λεωφορείο από το αμαξοστάσιο στις 4.30 π.μ. (οπότε και ξεκινά το ωράριό τους), θα πρέπει ο οδηγός να επιβιβαστεί σε αυτό τουλάχιστον ένα τέταρτο πριν, προκειμένου να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους, που εξασφαλίζουν την έγκαιρη έξοδο του λεωφορείου από το αμαξοστάσιο».

03. Το συγκεκριμένο επίδομα δίνεται στους δικαστές και όχι ΓΕΝΙΚΑ στους Υπαλλήλους του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
«Οι δικαστές όλων των βαθμίδων υπάγονται στο ειδικό μισθολόγιο και συνεπώς οι απολαβές τους παραμένουν ανέπαφες επί του παρόντος. Ο βασικός τους μισθός κυμαίνεται από 1.488 ευρώ μέχρι 4.134 ευρώ, ενώ στα ποσά αυτά θα πρέπει να προστεθούν και τα επιδόματα.
Έτσι, η μισθολογική ιεραρχία έχει ως εξής: Ο ειρηνοδίκης αμείβεται με βασικό μισθό 1.488 ευρώ, ο πρωτοδίκης με 2.067 ευρώ και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου με 4.134 ευρώ. Οι δικαστικοί δικαιούνται το επίδομα της ταχύτερης και αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης των υποθέσεων και της βιβλιοθήκης, πάγια αποζημίωση λόγω ειδικών συνθηκών όπως είναι η πολύωρη παραμονή στην έδρα, καθώς και αποζημίωση των εξόδων παράστασης. Το επίδομα ταχύτερης διεκπεραίωσης ανάλογα με τη βαθμίδα κυμαίνεται από 404 ευρώ (ειρηνοδίκης) μέχρι 809 ευρώ (πρόεδρος του ΣτΕ, του Α. Π. κτλ). Η πάγια αποζημίωση κυμαίνεται από 644 μέχρι 769 ευρώ, ενώ δικαίωμα στο επίδομα εξόδων παράστασης, το οποίο κυμαίνεται από 121 ευρώ μέχρι 242 ευρώ, έχουν ο πρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, οι αντιπρόεδροι, καθώς και οι σύμβουλοι Επικρατείας».
(επίσης και στην σελ. 124 της Μελέτης για τις μισθολογικές εξελίξεις στο Δημόσιο)

02. «Διαψεύδει η ΔΕΗ σημερινό δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο εργαζόμενοι στην επιχείρηση εισπράττουν επίδομα φαξ.
«Ρητά και κατηγορηματικά διαψεύδω σημερινό, πλήρως αναληθές, δημοσίευμα απογευματινής εφημερίδας- και μάλιστα κάτω από πρωτοσέλιδο τίτλο για “επίδομα φαξ 580 ευρώ το μήνα στη ΔΕΗ”», αναφέρει ο διευθυντής Τύπου της ΔΕΗ Κίμων Στεριώτης, κάνοντας λόγο επίσης για «αποκύημα νοσηρής φαντασίας ή σκοπιμότητας».
«Αυτή η πλήρως ατεκμηρίωτη αναφορά», προσθέτει, «όχι μόνο δημιουργεί μια παραπλανητική εικόνα σε βάρος της φήμης της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας, αλλά και σε βάρος των αρκετών χιλιάδων εργαζομένων σ’ αυτήν, οι οποίοι έχουν υποστεί βαρύτατες μειώσεις των αποδοχών τους».


Η εμμονή στους… κηπουρούς

Οι κατασκευαστές ειδήσεων και τα λαγωνικά της μισθολογικής σπατάλης έχουν μια περίεργη εμμονή στην ανακάλυψη «υπεράριθμων» κηπουρών τού Δημοσίου.
1. Η “σοβαρή” Καθημερινή δεν πάει καιρός που ανακάλυψε πως κάποιος Δήμος της Αττικής είχε προσλάβει 3500(!) κηπουρούς:
«Ενδεικτική είναι η περίπτωση μεγάλου δήμου του Λεκανοπέδιου, όπου διακομματικά τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε δημοτική επιχείρηση για το πράσινο και τον καλλωπισμό κοινόχρηστων χωρών, στην οποία απασχολούνταν 3.500 υπάλληλοι!»
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω την συνέχεια της υπόθεσης του συγκεκριμένου άρθρου ούτε και την λύση του αινίγματος. Πιθανώς να μην υπάρχει συνέχεια στην “είδηση” γιατί μεγαλύτερη σημασία έχει η δημιουργία και η διασπορά της.
2. Κηπουροί… ανακαλύφθηκαν και στον Ευαγγελισμό. Καμιά σαρανταριά από δαύτους, λοιπόν (που διορίστηκαν και με “πλάγιο” τρόπο στο Δημόσιο) μας πίνουν το αίμα:
Τι λένε οι εργαζόμενοι του Ευαγγελισμού γι’ αυτούς τους… συναδέλφους τους;
«Η αλήθεια είναι ότι στον “Ευαγγελισμό” δεν υπηρετεί ούτε ένας κηπουρός (με οποιαδήποτε σχέση εργασίας) κι ούτε προβλέπεται θέση στον Οργανισμό του Νοσοκομείου, παρότι το Νοσοκομείο και μικρό κήπο διαθέτει και πάνω από 25 εσπεριδοειδή και θάμνους σε όλο το μήκος της ανατολικής πλευράς», σημειώνει σε ανακοίνωση το Σωματείο Εργαζομένων στον “Ευαγγελισμό” (ΣΕΝΕ). «Συκοφαντούν ξεδιάντροπα όχι μόνο τους εργαζόμενους του “Ευαγγελισμού”, αλλά και όλους τους μαχόμενους υγειονομικούς οι οποίοι -τη στιγμή που τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις με αυτοσκοπό την αύξηση του τζίρου τους- παλεύουν καθημερινά σε άθλιες συνθήκες να εξασφαλίσουν στους ασθενείς παροχή υγειονομικής φροντίδας με όρους ασφάλειας κι αξιοπρέπειας», καταγγέλλει το ΣΕΝΕ».
3. Όταν «χρειάστηκε» να απολυθούν διοικητικοί υπάλληλοι από τα ΑΕΙ ο Κύρτσος ανακάλυψε ότι στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας εργάζονται αρκετοί υπεράριθμοι κηπουροί. Συγκεκριμένα στην εκπομπή της πάλαι ποτέ ΔΤ –που αλλού- “Πρωινή Ενημέρωση” ο Κύρτσος ανέφερε ότι το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο έχει 100 υπεράριθμους κηπουρούς. Σε απάντηση του  ο Γενικός Διευθυντής Προσωπικού και Δημοσίων Σχέσεων Δρ. Π. Φωτόπουλος αναφέρει:
«Προς την Διεύθυνση της Δημόσιας Τηλεόρασης
Κύριε Διευθυντά,
Στην σημερινή πρωινή ενημερωτική εκπομπή σας, ο καλεσμένος σας, έγκριτος δημοσιογράφος, κ. Γ. Κύρτσος, δήλωσε ότι γνωρίζει τα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς η σύζυγός του [φυσικά η σύζυγος του Κύρτσου δεν είναι υπεράριθμη!] είναι καθηγήτρια σε αυτό, και ενημέρωσε τους τηλεθεατές ότι το Πανεπιστήμιο έχει εκατό (100) υπεράριθμους κηπουρούς.
[…] Επιθυμούμε δε να σας ενημερώσουμε για την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Το Πανεπιστήμιο έχει ανάγκη να καλύψει με κηπουρούς δύο (2) βοτανικούς κήπους, το πράσινο της Πανεπιστημιόπολης, 1.400 στρεμμάτων, και τους περιβάλλοντες χώρους των Προπυλαίων, του κεντρικού και των λοιπών κτηρίων του Πανεπιστημίου.
Το πόσοι κηπουροί είναι απαραίτητοι για την κάλυψη των ως άνω αναγκών ας το κρίνουν οι ειδικοί. Πάντως, στο Πανεπιστήμιο σήμερα υπηρετούν πέντε (5) κηπουροί (ένας μόνιμος υπάλληλος, τρεις υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και ένας έκτακτος από τα ερευνητικά προγράμματα).
Πρώτα από όλους το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να καταλάβει ότι τέτοιου είδους προπαγάνδα και παραπληροφόρηση του κάνει μεγάλο κακό και δεν το βοηθά να δει το πρόβλημα της Παιδείας στις πραγματικές του διαστάσεις και να το λύσει».

Σχετικά:


Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Πόσο... σχεδιασμένο το "σχέδιο Βαρουφάκη";




Δυο κριτικές απόψεις για το "σχέδιο Βαρουφάκη" όπως αυτό εμφανίστηκε εκ νέου τις τελευταίες ημέρες στην πολιτική σκηνή.  

Παράλληλο Νόμισμα και Παράλληλες Ανοησίες Bαρουφάκη και Aντιπολίτευσης…
[…]
Επειδή το ζήτημα του παράλληλου νομίσματος επανέρχεται κατά περιόδους, ας αφιερώσουμε λίγες σειρές, για να καταλάβει ο αναγνώστης, ότι πρόκειται περί ανέφικτης πρότασης. Πολλοί το έχουν προτείνει, ανάμεσα στους φανατικούς υποστηρικτές του, υπήρξε και ο κ. Παπαδημητρίου που βρίσκεται σήμερα στο υπουργείο Ανάπτυξης, ενώ μετά την υπουργοποίησή του, μάλλον έπαθε και κάποια σχετική αμνησία.
Με ολοκληρωμένο τρόπο η πρόταση έχει τεθεί από τον καθηγητή οικονομικών Hillinger, ο οποίος όμως σε ένα σημείο το βλέπει και ως πιθανό βήμα εξόδου από το ευρώ, σε άρθρο του που παραθέτουμε στο τέλος. Έντονη αρθρογραφία είχε αναπτύξει όπως είπαμε και ο πάσχων από αμνησία σήμερα, καθηγητής κ. Παπαδημητρίου, μέσω και του γνωστού Ινστιτούτου Levy.
H ολοκληρωμένη πρόταση για παράλληλο νόμισμα (όχι του Βαρουφάκη, που είναι και «μπαλώματα» αυτής όπως την εξηγούν σήμερα, αυτός και οι «συνεργάτες του», αν υπήρξε βέβαια και χτες…) συνοπτικά συνίσταται στο εξής: 
α) Η ελληνική κυβέρνηση εκδίδει δεύτερο νόμισμα το οποίο χρησιμοποιείται για εσωτερικές πληρωμές-εισπράξεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όσο και για δημόσιες δαπάνες.
β) Η νέα «δραχμή» δεν μετατρέπεται σε ευρώ.
γ) Δεν χρησιμοποιείται για τραπεζικό δανεισμό.
Η πρόταση έχει προφανή σκοπό να ενισχύσει την ενεργό ζήτηση, κυρίως μέσω αύξησης δημόσιων δαπανών. Αν δεχτούμε για χάριν της συζήτησης, ότι το δεύτερο νόμισμα, θα αποκτήσει αξιοπιστία και έχει μια σταθερή ισοτιμία σε σχέση με το ευρώ, που εγγυάται το δημόσιο, τότε θα είναι σαν η Ελλάδα να εκδίδει ένα μόνο νόμισμα το ευρώ. Η Ελλάδα, δηλαδή, θα εκδίδει νόμισμα στην ποσότητα που εκείνη θέλει, θα την ελέγχει αυτή την ποσότητα και θα την αυξάνει κατά το δοκούν, και κυρίως θα χρηματοδοτεί δημόσιες δαπάνες. Ουσιαστικά, μονομερώς θα ανακτήσει το εκδοτικό προνόμιο, που είχε καταργήσει η συνθήκη του Μάαστριχτ.
Υπάρχει βέβαια και το άλλο σοβαρό ζήτημα, ότι μια τέτοια πολιτική, που δεν συνδυάζεται με συναλλαγματική πολιτική-υποτίμηση, δεν αντιμετωπίζει-διορθώνει το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Έτσι η αύξηση της εγχώριας ζήτησης, θα δημιουργήσει εξωτερικό-εμπορικό έλλειμμα που θα πρέπει να χρηματοδοτήσει η Ε.Κ.Τ. μέσω των μηχανισμών της (Target 2). Στην πράξη, εμείς θα αυξάνουμε την ενεργό ζήτηση, τις δημόσιες δαπάνες και την κατανάλωση που σε ένα μεγάλο βαθμό η αύξησή της, θα καλύπτεται από αγαθά από το εξωτερικό, που θα τα πληρώνουμε μέσω δανεισμού από την Ε.Κ.Τ….. όμορφη ιδέα για να ήταν αληθινή….
Είναι σαφές ότι η πρόταση αυτή είναι έκνομη όσο αφορά την ΟΝΕ. π.χ: Το άρθρο 128 της συνθήκης της ΟΝΕ ορίζει ότι η Ε.Κ.Τ. είναι η μόνη αρμόδια να εκδίδει νόμιμο χρήμα εντός της ευρωζώνης.
Κάποιος αφελώς μπορεί να ρωτήσει, τι θα μας κάνουν;
Σίγουρα, θα διακοπεί κάθε μηχανισμός ενίσχυσης της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών, μέσω ELA κλπ.. Αλλά το κυριότερο θα διακοπεί ο μηχανισμός κάλυψης των ελλειμμάτων του Ι.Τ.Σ., οπότε οι εμπορικές πράξεις της χώρας θα συναντήσουν μεγάλα προβλήματα. Τέλος η Τράπεζα της Ελλάδας λογικά θα φύγει και από το σύστημα Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών κλπ, κλπ, κλπ…
Η πρόταση λοιπόν αυτή στερείται σοβαρότητας, γιατί στο βαθμό που γίνει επιτυχημένα (δηλαδή, το παράλληλο νόμισμα είναι αξιόπιστο) είναι σαν η Ελλάδα να τυπώνει από μόνη της ευρώ (και τέτοια παλαβή πρόταση έχουμε ακούσει), με τις ανάλογες συνέπειες. Διότι κανείς εντός της ΟΝΕ δεν μπορεί να εκδίδει νόμιμο χρήμα πλην της Ε.Κ.Τ. ή με την άδειά της, τα εθνικά της παραρτήματα. Όπως καταλαβαίνετε το δεύτερο νόμισμα είναι φαντασίωση και δυστυχώς σε φαντασιώσεις που πληρώνει ακριβά ο λαός στηρίζεται και η δημόσια πολιτική συζήτηση αλλά και η οικονομική πολιτική.
Στο βιβλίο του Θ. Μαριόλη, που μόλις κυκλοφόρησε, «Ένα πρόγραμμα Νέας Οικονομικής Πολιτικής για την Ελλάδα», εκδ. Κοροντζής, στο παράρτημα V, υπάρχει αναλυτικό άρθρο για το παράλληλο νόμισμα και για άλλες «σχετικές» προτάσεις, στις σελ: 177-183, με τίτλο Περί «Δεύτερου Νομίσματος και Κρυπτο-χρήματος». Είναι ίσως το πιο εμπεριστατωμένο άρθρο που έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, για την μυθολογία του παράλληλου νομίσματος εντός της ΟΝΕ.
[…]

                     Παράλληλο νόμισμα, παράλληλες πληρωμές και παράλληλες πραγματικότητες
[…]
Η τρίτη ήταν αυτή που φέρεται να διατύπωσε ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, το περιεχόμενο της οποίας παραμένει ασαφές διότι, σε αντίθεση με τις άλλες δύο, δεν έχει υπάρξει δημοσίευση μελέτης, ή έστω δομημένου κειμένου. Αυτά που γνωρίζουμε είναι από τις αποκαλύψεις του πρώην υπουργού στο πρόσφατο βιβλίο του, από συνεντεύξεις του, καθώς και από τις πρόσφατες ακριτομυθίες του κ. Γκλεν Κιμ.
Η απουσία δημόσια κατατεθειμένης μελέτης έχει σημασία. Μερικοί τη δικαιολογούν λόγω της απαραίτητης «μυστικότητας» με την οποία η Ελλάδα θα έπρεπε να περιβάλλει τις πιο δύσκολες διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές. Αντιστρέφοντας το σκεπτικό, η σημερινή αντιπολίτευση τη χρησιμοποιεί για να καταγγείλει τις καταχθόνιες προθέσεις του τότε ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες η ίδια φαίνεται να έχει διαγνώσει δια μέσου των μαντικών της ικανοτήτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες πλευρές των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές θα έπρεπε να κρατηθούν μακριά από τη δημοσιότητα. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με σχέδιο που, κατά την ομολογία του εμπνευστή του, υπάρχει τουλάχιστον από το 2012. Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται κατατεθειμένα στο δημόσιο διάλογο τουλάχιστον τα βασικά βήματα, ώστε να τεθούν στην κρίση και άλλων; Πέραν τούτου, μια κυβέρνηση υποτίθεται της Αριστεράς είναι υποχρεωμένη να κάνει κτήμα του ελληνικού λαού τουλάχιστον το βασικό περίγραμμα του σχεδίου. Είναι ζήτημα δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής στα κοινά.
Στην πραγματικότητα η απουσία δείχνει προχειρότητα, πράγμα που είναι ορατό και από όσα έχουν μέχρι τώρα αποκαλυφθεί. Το σχέδιο θα ήταν η απάντηση στην απειλή του κ. Ντράγκι να κλείσει τις ελληνικές τράπεζες σταματώντας την παροχή «κανονικού ευρώ». Θα ήταν όμως ένα σύστημα «παράλληλων πληρωμών» και όχι «παράλληλου νομίσματος». Εν ολίγοις, το κράτος θα δημιουργούσε ηλεκτρονικές πιστώσεις τις οποίες θα ενέγραφε στο ΑΦΜ των εταιρειών. Όλα τα ΑΦΜ θα αποκτούσαν τον δικό τους κωδικό (PIN) κι έτσι εταιρείες και ιδιώτες θα μπορούσαν να κάνουν πληρωμές από ΑΦΜ σε ΑΦΜ με ηλεκτρονικό τρόπο. Παράλληλα, θα γίνονταν και δημόσιες πληρωμές μισθών και συντάξεων με ηλεκτρονικές πιστώσεις σε λογαριασμούς TAXISnet από όπου ποσά θα μεταφέρονταν ηλεκτρονικά για περαιτέρω ιδιωτικές πληρωμές. Με τις ίδιες μεθόδους θα δινόταν επίσης η δυνατότητα για πληρωμές φόρων με ευνοϊκούς όρους, ώστε οι ιδιώτες να έχουν κίνητρο να μεταφέρουν «κανονικά ευρώ» από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στους λογαριασμούς TAXISnet. Η συνολική αυτή ρευστότητα θα αναπλήρωνε τις ελλείψεις που θα δημιουργούσε ο Ντράγκι, επιτρέποντας την αποτελεσματική διαπραγμάτευση.
Ένα ανεφάρμοστο πολιτικό πυροτέχνημα
Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοπεί για το «σχέδιο» αυτό. Οι πιστώσεις που αρχικά θα ενέγραφε το Ελληνικό Δημόσιο στους λογαριασμούς ΑΦΜ δεν θα ήταν παρά μια μορφή των χρεογράφων του Μάγιερ, δηλαδή ένα είδος χρήματος αναγκαστικής κυκλοφορίας. Θα υπήρχε φυσικά η προσποίηση ότι δεν ήταν «παράλληλο νόμισμα», αλλά στην πράξη το «κανονικό ευρώ» γρήγορα θα αποκτούσε μεγαλύτερη αξία.
Από εκεί και πέρα, η ιδέα ότι θα μπορούσε το TAXISnet και τα ΑΦΜ να λειτουργήσουν ως σύστημα εκκαθάρισης πληρωμών σε καθημερινή βάση και σε «πραγματικό χρόνο» είναι απολύτως εξωπραγματική. Τα συστήματα πληρωμών είναι σύνθετα και έχουν ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις γρήγορης και φερέγγυας εκκαθάρισης, που φυσικά δεν πληρούνται από το TAXISnet και τα ΑΦΜ, πράγμα προφανές σε όσους απλώς τα χρησιμοποιούν. Η ιδέα ότι το νέο σύστημα θα μπορούσε να συναρθρωθεί ομαλά με το υπάρχον σύστημα των τραπεζών, πράγμα θα έπρεπε να γίνει δεδομένου ότι οι κάτοχοι νομισματικών ποσών θα έκαναν παράλληλη χρήση και των δύο συστημάτων, είναι εξίσου εξωπραγματική. Η ιδέα, τέλος, ότι το «σχέδιο» θα μπορούσε να εφαρμοστεί ταχύτατα, ώστε να αντιμετωπισθεί ο εκβιασμός του Ντράγκι, δεν είναι απλώς εξωπραγματική, αλλά πέραν περιγραφής.
Από τις αποκαλύψεις του κ. Κιμ σε εκδήλωση στην ιταλική Βουλή διαφαίνεται ότι ίσως υπήρχε και η σκέψη να πληρώνεται ένα μέρος του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων σε κουπόνια, με αποκλειστική χρήση για πληρωμή φόρων. Κρίνοντας από τα ελάχιστα που είναι γνωστά, τα κουπόνια αυτά θα ήταν μια μορφή των «Πιστοποιητικών Δημοσιονομικής Πίστωσης» του σχεδίου Λίβι. Στην πράξη, λοιπόν, φαίνεται ότι υπήρχε και κάποια διάσταση «παράλληλου νομίσματος» σε φυσική μορφή.
Καταλήγοντας, το σχέδιο των «παράλληλων πληρωμών», από όσα τουλάχιστον μας έχουν γίνει γνωστά, δεν ήταν παρά μια εκδοχή «παράλληλου νομίσματος», αλλά χωρίς απολύτως καμία πιθανότητα εφαρμογής. Ήταν μια ευφάνταστη άσκηση επί χάρτου με προφανή πολιτική σκοπιμότητα να κρατηθεί η Ελλάδα στην ΟΝΕ, πράγμα που βόλευε εξαιρετικά την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ποτέ δεν ήθελε την έξοδο. Ακόμη και ως διαπραγματευτική τακτική ήταν αξιοθρήνητο. Στην πρώτη επαφή με τους δανειστές κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και ο εμπνευστής του υπέγραψε τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που ουσιαστικά δρομολόγησε την πλήρη παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι η μόνη επιλογή που θα έσπαζε το μονοπώλιο του Ντράγκι στη ρευστότητα και θα επέτρεπε την υλοποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η έξοδος από το ευρώ, πράγμα που απαιτούσε πραγματικό σχέδιο. Αυτή παραμένει και η μόνη επιλογή, ώστε να ανοίξει μια εναλλακτική πορεία για τη χώρα.
[…]

Παραοικονομία και φοροδιαφυγή

  «Θα σας πω ένα νούμερο, απλώς τροφή για σκέψη. Τα εισοδήματα τα οποία δηλώνουμε, είναι 80 δισεκατομμύρια [στοιχεία ΑΑΔΕ για το 2021]...