Κατανοώντας τα κόμματα μέσα από τους εκλογείς τους

 

Γεράσιμος Μοσχονάς - Καθηγητής Συγκριτικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πέτρος Ιωαννίδης - Πολιτικός αναλυτής της aboutpeople

26.04.2025

Μια εξέχουσα συνιστώσα της ταυτότητας ενός κόμματος είναι το εκλογικό του σώμα (party-in-the-electorate). Η έρευνα του Ινστιτούτου Eteron με την aboutpeople επιχειρεί να διερευνήσει τα χαρακτηριστικά των επιμέρους εκλογικών σωμάτων σε μια περίοδο που το κομματικό σκηνικό χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και συνεχείς ανακατατάξεις. Η έρευνα δεν εστιάζει στη βραχεία διάρκεια του εκλογικού ανταγωνισμού ούτε στο συσχετισμό ισχύος μεταξύ των κομμάτων. Σκιαγραφεί τις απόψεις των δυνητικών ψηφοφόρων των κομμάτων σε μεγάλες θεματικές, όπως πολιτική συμμετοχή, Δημοκρατία, θεσμοί, Ε.Ε., ιδεολογίες, δικαιώματα, εξωτερική πολιτική, οικονομία κλπ., με στόχο την παραγωγή μιας ακτινογραφίας των επιμέρους εκλογικών σωμάτων αλλά και την αποτύπωση  «συγγενειών» ανάμεσα στα επιμέρους κομματικά εκλογικά σώματα. Αποτελεί δε συνέχεια αντίστοιχου περιεχομένου έρευνας του 2023.¹

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την aboutpeople για λογαριασμό του ΕTERON – Ινστιτούτου για την έρευνα και την κοινωνική αλλαγή, το διάστημα 24 Μαρτίου έως 4 Απριλίου 2025. Το δείγμα αποτελείται από 2.574 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 17 ετών και άνω, με πανελλαδική κάλυψη. Η συλλογή των στοιχείων έγινε με 2.047 αυτοσυμπληρούμενες διαδικτυακές συνεντεύξεις (CAWI) και 527 τηλεφωνικές συνεντεύξεις με χρήση τυχαίας δειγματοληψίας και quota (CATI). Σημειώνεται ότι για τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της Νίκης οι αναλύσεις είναι ενδεικτικές λόγω χαμηλής βάσης Ν<60.

Παρακάτω αναλύονται ορισμένα μόνο από τα ευρήματα καθώς οι πολλές διαστάσεις της έρευνας απαιτούν προσφυγή στο πλήρες σώμα των ερευνητικών δεδομένων. 

Σύνοψη κεντρικών ευρημάτων

Δημοκρατία

• Η δυσαρέσκεια για την ατομική οικονομική κατάσταση κυριαρχεί. Σε σύγκριση με την αντίστοιχη έρευνα του 2023 καταγράφεται ελάχιστη μείωση της δυσαρέσκειας.
• Η κοινοβουλευτική δημοκρατία εμφανίζει πολύ υψηλά αλλά ελαφρώς μειωμένα  ποσοστά αποδοχής (79,3% έναντι 83% το 2023).
• Η δυσαρέσκεια για τον τρόπο που στην πράξη λειτουργεί η σημερινή Ελληνική Δημοκρατία είναι επίσης πολύ υψηλή και έχει ενισχυθεί σε σύγκριση με το 2023 (2025: 74,3%, 2023: 69,7%).
• Αξιολογείται ως κρίσιμο για τη ταυτότητα της ΝΔ το ότι οι εκλογείς της διαφοροποιούνται σημαντικά από τη γενική τάση δυσαρέσκειας, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία τους (75,8%) εκφράζει ικανοποίηση από τη λειτουργία της ελληνικής δημοκρατίας (έναντι μόνο 25,2% στο γενικό πληθυσμό). Οι εκλογείς του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οι οποίοι το 2023 εξέφραζαν σε ποσοστό (40,7%) –ιδιαίτερα υψηλότερο του τότε μέσου όρου (2023, γενικό κοινό: 29,9%)– την ικανοποίησή τους για τη λειτουργία της δημοκρατίας ακολουθούν πλέον (με 27,9%) τη γενική τάση χαμηλής ικανοποίησης (25,2%). 
• Η άποψη ότι «σε ορισμένες περιπτώσεις η δικτατορία είναι ίσως προτιμότερη από την δημοκρατία» παραμένει, όπως και το 2023, δομικά μειοψηφική, παρότι ενισχύεται οριακά (2025: 14,9%, 2023: 13%). 
• Το «σε ορισμένες περιπτώσεις η δικτατορία είναι ίσως προτιμότερη» επέλεξε το 47,9% της Ελληνικής Λύσης, το 45,6% της Φωνής Λογικής και το 25,3% των ψηφοφόρων της Νίκης. Είναι αξιοσημείωτο ότι υπέρ αυτής της άποψης εκφράστηκε και το 12,3% των ψηφοφόρων της ΝΔ αλλά και το 11,7% των δυνάμει εκλογέων της Πλεύσης Ελευθερίας.
• Οι εκλογείς του ΣΥΡΙΖΑ (με το εντυπωσιακό 99,4%), της Νέας Αριστεράς (με το επίσης εντυπωσιακό 98,8%), του ΜέΡΑ25 (95,3% ), του Κινήματος Δημοκρατίας (95%) και του ΚΚΕ (94%) εκφράζουν την πιο μαζική και καθαρή διαφωνία με αυτή την άποψη.
• Με την γνώμη ότι «η Ελλάδα θα ήταν καλύτερη αν είχε επικεφαλής έναν ισχυρό πρωθυπουργό που θα έπαιρνε τις αποφάσεις μόνος του χωρίς να λαμβάνει πολύ υπόψη το κοινοβούλιο και τις εκλογές» συμφωνεί το 14,1% των εκλογέων. Το ποσοστό συγκλίνει με εκείνο του προαναφερθέντος (στην προηγούμενη ερώτηση) οιονεί «αντιδημοκρατικού» ή «αυταρχικού» πυρήνα. Οι ψηφοφόροι της Φωνής Λογικής (49,4%) του «άλλου κόμματος» (35,2%) και της Ελληνικής Λύσης (25%) είναι αυτοί που κυρίως στηρίζουν την ιδέα ενός «ισχυρού πρωθυπουργού».
• Αντίστοιχα, και σε ποσοστά πολύ υψηλότερα του εθνικού μέσου όρου (17,1%), οι εκλογείς της Φωνής Λογικής (80,5%), της Ελληνικής Λύσης (60,8%) και της Νίκης (40,7%) δηλώνουν ότι η εκλογική ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη είναι θετική για τη δημοκρατία.
• Συνολικά, επιβεβαιώνεται η αποκρυστάλλωση ενός πυρήνα εκλογέων με οιονεί μη δημοκρατικές ή «αυταρχικές» τάσεις. Ο πυρήνας αυτός είναι διακριτός, εμφανίζεται σχετικά σταθερός, κυμαίνεται γύρω στο 15% (περίπου 13% το 2023) και έχει το επίκεντρό του στο άκρο δεξιό τμήμα του πολιτικού φάσματος. 
• Οι εκλογείς της Ελληνικής Λύσης, της Φωνής Λογικής, του «άλλου κόμματος» και εν μέρει, αλλά εμφανώς λιγότερο, της Νίκης υπερεκπροσωπούνται στο εσωτερικό αυτού του τμήματος εκλογέων. 

Εμπιστοσύνη στους θεσμούς

• Χαμηλά ποσοστά εμπιστοσύνης συγκεντρώνουν όλοι οι βασικοί θεσμοί που συγκροτούν το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η εμπιστοσύνη έχει χωρίς εξαίρεση μετρίως μειωθεί σε σύγκριση με την έρευνα του 2023 και δραματικά μειωθεί σε σχέση με το μακρινό παρελθόν. 
• Η εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς κυμαίνεται σε ποσοστά κάτω του 35,6% (θεσμός του πρωθυπουργού) και θίγει και θεσμούς χωρίς άμεσα πολιτικό-κομματικό περιεχόμενο, όπως τις ανεξάρτητες αρχές (32,1%) και τη Δικαιοσύνη (27,3%). Αξιολογείται ως μείζον γεγονός. 
• Ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας εμφανίζει, σε σύγκριση με το 2023, τη μεγαλύτερη πτώση στην εμπιστοσύνη των πολιτών. 
• Η εμπιστοσύνη – δυσπιστία είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη, παρά κάποιες σημαντικές εξαιρέσεις, με τη διάκριση κυβέρνηση-αντιπολίτευση. 
• Οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης, της Φωνής Λογικής, του ΜέΡΑ25, της Πλεύσης Ελευθερίας είναι εκείνοι που διατυπώνουν με πολύ υψηλά ποσοστά δυσπιστία προς όλους τους θεσμικούς αρμούς της ελληνικής πολιτικής. 

Ευρώπη

• Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού παραμένει φιλοευρωπαϊκή.
• Περισσότεροι από έξι στους δέκα πολίτες (62,9%) θεωρούν ότι η συνολική αποτίμηση από τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. είναι θετική, ενώ αρνητικά αποτιμά τη συμμετοχή το 33,9%.  
• Τρεις είναι οι διακριτές ομάδες εκλογικών σωμάτων σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση/απολογισμό της ευρωπαϊκής ένταξης της Ελλάδας: 
• Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονται οι ψηφοφόροι της ΝΔ (94,1%), του ΠΑΣΟΚ (85%), της Νέας Αριστεράς (71,2%), του ΣΥΡΙΖΑ (68%) του Κινήματος Δημοκρατίας (62,4%), αλλά και οι αναποφάσιστοι (61,5%). Αξιολογούν πολύ θετικά, και σε ποσοστά άνω του 60%, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. 
• Τα εκλογικά σώματα της Φωνής Λογικής (56,2%), της Πλεύσης Ελευθερίας (51,6%) και της Νίκης (50,9%) θεωρούν στην πλειοψηφία τους –αλλά λιγότερο μαζικά, αν όχι οριακά, σε σύγκριση με την πρώτη ομάδα– ότι η συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. έχει θετικό αντίκτυπο. 
• Η τρίτη ομάδα αποτελείται από τα εκλογικά σώματα της Ελληνικής Λύσης (αρνητική αξιολόγηση: 66,7%), του ΜέΡΑ25 (64,6%) και του ΚΚΕ (63,8%). Τα εκλογικά αυτά σώματα αξιολογούν αρνητικά τις επιπτώσεις της συμμετοχής της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. 
• Σε ό,τι, αφορά το κρίσιμο θέμα της παραμονής ή όχι στο ευρώ η δυναμική της τάσης παραμένει ουσιωδώς αμετάβλητη συγκρινόμενη με το 2023, με το 68,4% να τοποθετείται υπέρ της παραμονής στη ζώνη ευρώ (2023: 69,4%) και 20,1% να είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή (2023: 20,9%).
• Η άποψη υπέρ της επιστροφής στη δραχμή βρίσκει μεγάλη στήριξη μεταξύ των ψηφοφόρων που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν κόμματα που τοποθετούνται στα δεξιά της ΝΔ: Ελληνική Λύση: 48,7% (έναντι όμως 71,4% το 2023), Νίκη: 41,6%, Φωνή Λογικής: 30,3%.
• Παρόλα αυτά μόνο δύο εκλογικά σώματα, αυτό της Ελληνικής Λύσης (υπέρ επιστροφής στη δραχμή: 48,7%, υπέρ παραμονής στο ευρώ: 42,9%) και του ΜέΡΑ25 (αντιστοίχως: 43,2% έναντι 38,6%), τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ της εξόδου από το ευρώ. 
• Η στάση του ΜέΡΑ25 συνιστά νέα εξέλιξη καθώς το 2023 μόνο 25,7% των εκλογέων του επέλεγε την αντι-ευρώ στάση. Το  ΜέΡΑ25 τείνει να γίνει, με κριτήριο τις επιλογές των εκλογέων του, ο κατεξοχήν αντι-ευρώ πόλος στο εσωτερικό της Αριστεράς. Αντιθέτως, και ίσως λίγο παράδοξα, η στάση υπέρ παραμονής στο ευρώ είναι σχετικά πλειοψηφική στο εκλογικό σώμα του ΚΚΕ (42,7% έναντι 28,3% υπέρ της εξόδου από τη ζώνη ευρώ).
• Οι δυνάμει εκλογείς του νεοσύστατου Κινήματος Δημοκρατίας είναι σε ποσοστό 74,4% υπέρ της παραμονής στη ζώνη του ευρώ.
• Γενικότερα, στα κόμματα αριστερά του ΠΑΣΟΚ παρατηρείται διαφοροποίηση μεταξύ αυτών που εφάρμοσαν μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΑΡ) και εκείνων που ήταν κατά του Μνημονίου.   
• Η προτίμηση για προνομιακή σχέση με τις ΗΠΑ αντί της Ε.Ε. είναι ιδιαίτερα μειοψηφική (13,5%). Επιλέγεται κυρίως από τους ψηφοφόρους της Φωνής Λογικής (38,3%) και της Ελληνικής Λύσης (35,2%). Η προτίμηση για προνομιακή σχέση με τη Ρωσία είναι ακόμη πιο μειοψηφική (10,6%). Έχει δε το επίκεντρό της στους ψηφοφόρους της Νίκης (29,5%), της Ελληνικής Λύσης (28,5%) και του Κινήματος Δημοκρατίας (22,6%). 
• Είναι εν τούτοις ενδιαφέρον ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή για τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης (πρώτη επιλογή η προνομιακή σχέση με τις ΗΠΑ: 35,2%), της Φωνής Λογικής (πρώτη επιλογή οι ΗΠΑ: 38,3%), της Νίκης (καμία προνομιακή συμμαχία: 33,2%), του ΚΚΕ (καμία: 35,5%) και του ΜΕΡΑ25 (καμία: 28,7%).
• Τα κόμματα αυτά εξέρχονται, λίγο ή πολύ, από την εθνική «συναίνεση» για το πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής, και όχι μόνον, πολιτικής. 

Αριστερά-Δεξιά, συσχετισμοί

• Με το πέρασμα των ετών η  βαρύτητα της διαίρεσης Αριστερά-Δεξιά εξασθενίζει. Η πλειοψηφία των πολιτών (61,9%) θεωρεί ότι η διάκριση ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή εποχή (2023: 58,3%). Αντιθέτως, θεωρείται σημαντική από το 32,9% των πολιτών έναντι του 36,1% το 2023.
• Κόντρα στην εθνική τάση, τα εκλογικά σώματα της Αριστεράς, με πρώτο αυτό της Νέας Αριστεράς (Νέα Αριστερά: 81,4%, ΣΥΡΙΖΑ: 69,5%, ΚΚΕ: 61,7%, ΜέΡΑ25: 60,5%), αναγνωρίζουν με μεγάλη πλειοψηφία τη σημασία της διαίρεσης. Η μαζική αυτή θέση είναι αντιπροσωπευτική της «ταυτοτικής» ζωτικότητας που έχει για την Αριστερά η εν λόγω διαίρεση. 
• Χρήζει, σε αυτό το πλαίσιο,  ιδιαίτερης υπογράμμισης η στάση των δυνητικών εκλογέων του ΠΑΣΟΚ, κόμμα που ανήκει στην ευρεία αριστερά σύμφωνα με τις διεθνείς κατατάξεις, καθώς μόνο 38,1% εξ αυτών θεωρεί σημαντική τη διαίρεση Αριστερά-Δεξιά. Έτσι για την πλειοψηφία των εκλογέων του ΠΑΣΟΚ (56,8%), όπως και για την πλειοψηφία εκείνων της ΝΔ (66,2%), η διαίρεση δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή εποχή. 
• Είναι αξιοσημείωτο, καθώς πρόκειται για κόμμα που προέρχεται από την Αριστερά, ότι το 68,7% των δυνάμει εκλογέων της Πλεύσης Ελευθερίας δεν θεωρεί σημαντική τη διαίρεση Αριστερά-Δεξιά. 
• Οι οπαδοί της Νίκης (78,5%) και της Ελληνικής Λύσης (82%) τοποθετούν εαυτούς, με ξεκάθαρο τρόπο και με πολύ υψηλά ποσοστά, εκτός της διαίρεσης Δεξιά-Αριστερά. Αυτό ισχύει πολύ λιγότερο, και αξίζει να υπογραμμιστεί, για τους εκλογείς της Φωνής Λογικής (56,8%).
• Το ιδεολογικό κέντρο βάρους της ελληνικής κοινωνίας, όταν ληφθούν υπόψη οι  ιδεολογικές ταυτότητες συνόλου (όπως Φιλελευθερισμός, Νέο-Φιλελευθερισμός, Σοσιαλδημοκρατία, κομμουνισμός κλπ.) τοποθετείται, όπως και κατά το παρελθόν, στην ευρύτερη Κεντροαριστερά/Αριστερά (βλ. αναλυτικά παρακάτω).
• Στην πράξη, και με δεδομένη την εν εξελίξει μεγάλη κρίση της ευρείας Κεντροαριστεράς/Αριστεράς, το ελληνικό εκλογικό σώμα είναι τριμερώς δομημένο και στο ερώτημα «ποιο, κατά τη γνώμη σας, ευρύτερο ιδεολογικό ρεύμα ή παράταξη θα μπορούσε να διασφαλίσει περισσότερο ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα και τους πολίτες της;» το 28,5% απαντά η κεντροδεξιά/δεξιά, το 32,1% η κεντροαριστερά/αριστερά και το 34% «καμία εκ των δύο».
• Κοινωνικό κράτος, εκσυγχρονισμός και ανταγωνιστικότητα αποτελούν έννοιες με θετικό περιεχόμενο για πάνω από το 80% των ερωτώμενων. Μικρές αυξομειώσεις στην αξιολόγηση λέξεων (καπιταλισμός, εκσυγχρονισμός, κοινωνικό κράτος κλπ) ήσσονος σημασίας σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα.
• Στο ερώτημα για το πώς αυτοτοποθετούνται οι πολίτες στο δίπολο «συστημικός» – «αντισυστημικός», το 13,4% δηλώνει ότι αισθάνεται μάλλον «συστημικό», ενώ ένα μεγαλύτερο ποσοστό, 18,6%, αισθάνεται μάλλον «αντισυστημικό». Παράλληλα, το 24,5% δηλώνει πως δεν αισθάνεται ούτε το ένα ούτε το άλλο, ενώ το 36% απορρίπτει πλήρως τη διάκριση, δηλώνοντας ότι δεν εκφράζεται από το δίπολο. Συνεπώς, η δημόσια συζήτηση για το θέμα συστημισμός – αντισυστημισμός δεν ανταποκρίνεται στον τρόπο που η πλειοψηφία των εκλογέων κατανοεί την πολιτική σύγκρουση και τον κομματικό ανταγωνισμό.  

Πολιτικές (επιλογή)

• Το εντυπωσιακό 62,1% (αλλά 64,5% το 2023) δηλώνει ότι το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει περισσότερο στην ελληνική οικονομία για να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης, με μόλις το 28,2% να θεωρεί ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αποτελούν τον κύριο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης.
• Ταυτόχρονα, και αντιφατικά, το 40,2% τάσσεται υπέρ της μείωσης των φόρων ακόμη και αν αυτό σημαίνει λιγότερο κοινωνικό κράτος σε αντίθεση με το 31,1% που υποστηρίζει ότι χρειάζονται περισσότεροι φόροι για να καλύπτονται οι τομείς της κοινωνικής πρόνοιας. Στην πρωτοπορία υπέρ της μείωσης των φόρων βρίσκονται οι δυνάμει εκλογείς της Ελληνικής Λύσης (64,8%) και της Φωνής Λογικής (50%), προσδίδοντας σε αυτά τα δύο υπερδεξιά κόμματα μια ισχυρή αντιφορολογική διάσταση. 
• Αντιθέτως, η επιλογή υπέρ περισσότερων φόρων εκφράζεται κυρίως από τους ψηφοφόρους της Νέας Αριστεράς (55,9%) και του ΜέΡΑ25 (49,8%). Είναι ενδιαφέρον ότι το εν δυνάμει εκλογικό σώμα της ΝΔ είναι σχεδόν μοιρασμένο, με το 41,1% να τοποθετείται υπέρ της αύξησης των φόρων και το 40,4% υπέρ της μείωσης. Εντυπωσιάζει ότι μόνο μια πολύ μικρή πλειοψηφία των εκλογέων του ΣΥΡΙΖΑ (40,1%) και του ΠΑΣΟΚ (39%) τοποθετείται υπέρ της αύξησης των φόρων. 
• Η πλειοψηφία (50,2%) είναι κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων (υπέρ: 44,2%). Υπέρ της ίδρυσής τους τοποθετούνται οι ψηφοφόροι της ΝΔ (87%), της Φωνής Λογικής (72%) και οριακά του ΠΑΣΟΚ (50,1%), ενώ «κατά» τοποθετείται η πλειοψηφία των εκλογέων όλων των υπόλοιπων κομμάτων, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να καταγράφονται στη Νέα Αριστερά (88,9%), στον ΣΥΡΙΖΑ (86,7%), στο ΚΚΕ (85%) και στο ΜέΡΑ25 (82,7%).
• Το 63,5% πιστεύει ότι οι αμυντικές μας δαπάνες θα πρέπει να μειωθούν ώστε να δοθεί μεγαλύτερο βάρος σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία κλπ., ενώ το 27,7% θεωρεί ότι θα πρέπει να αυξηθούν ώστε να προστατευθεί καλύτερα η εθνική ανεξαρτησία. Υπέρ της αύξησης τάσσονται μόνο οι ψηφοφόροι της Φωνής Λογικής (61,2%) και της ΝΔ (61,1%). Αξιολογείται ως πολιτικά σημαντική η στάση των δυνητικών εκλογέων της Ελληνικής Λύσης (υπέρ της αύξησης: 33,2%) και της Νίκης (29,1%). 
• Η μειοψηφία των πολιτών (37,5% έναντι 55,2%) θεωρεί ότι η παρουσία μεταναστών στη χώρα μας κάνει περισσότερο καλό παρά κακό με το σύνολο των εκλογικών σωμάτων της ευρείας Αριστεράς (όχι όμως του ΠΑΣΟΚ) να ενστερνίζονται αυτή την άποψη και το σύνολο των κομμάτων της δεξιάς να διαφωνούν. 
• Οι ψηφοφόροι του Κινήματος Δημοκρατίας κινούνται, στη σχετική πλειοψηφία τους (48,8%), στην ίδια κατεύθυνση με τα κόμματα της Αριστεράς ενώ οι εκλογείς της Πλεύσης Ελευθερίας (33,5%) τοποθετούνται πιο κοντά στα εκλογικά σώματα των δεξιών κομμάτων. Μια ισχυρή πλειοψηφία (76%) του συνόλου του δείγματος εκτιμά ότι ο αριθμός μεταναστών στην Ελλάδα είναι υπερβολικά μεγάλος. 
• Η θετική στάση απέναντι στη θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών είναι σχετικά πλειοψηφική στην κοινή γνώμη (υπέρ: 41,8%, κατά: 37,8%), με την πλειονότητα των ψηφοφόρων της ΝΔ (38%) να τη θεωρεί μια «κακή επιλογή».

 

Το προφίλ των εκλογικών σωμάτων 1: Περιεκτικές Ιδεολογικές ταυτότητες

Σε ό,τι αφορά τη γενική ιδεολογική τοποθέτηση ή «ταυτότητα» των πολιτών, η Σοσιαλδημοκρατία (20,9%), ο Φιλελευθερισμός (16,8%), και ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός (14,5%) συγκεντρώνουν τις περισσότερες προτιμήσεις. Αποτελούν τα τρία ισχυρά ρεύματα. Ακολουθούν, τοποθετούμενοι σε μια ζώνη επιρροής αρκετά χαμηλότερη των τριών ισχυρών, ο Εθνικισμός (7,7%), ο Συντηρητισμός (6,1%),  ο Κομμουνισμός (5,6%),  ο Νέο-Φιλελευθερισμός (5,5%) και με 4,8% η Οικολογία ενώ το 18,1% των ερωτώμενων δεν επιλέγει καμία από τις ως άνω ταυτότητες.

Η εικόνα συνόλου δείχνει ότι το ιδεολογικό κέντρο βάρους της ελληνικής κοινωνίας τοποθετείται στην ευρύτερη Κεντροαριστερά/Αριστερά (αθροιστικά: 45,8% έναντι 36,1 % για την Κεντροδεξιά/Δεξιά) παρά το ότι, με κριτήριο τις βουλευτικές εκλογές του 2023, η εκλογική επιρροή της Κεντροδεξιάς/Δεξιάς είναι – για πρώτη φορά μετά το 1981 – σαφώς ισχυρότερη από εκείνη της Κεντροαριστεράς/Αριστεράς.  Η εικόνα αυτή είναι πλήρως συμβατή με αντίστοιχη μέτρηση της ΔιαΝΕΟσις/Metron Analysis² και δείχνει τη «μακρο-σταθερότητα» της κοινής γνώμης³ και τη σχετική αυτονομία του «κόσμου των ιδεών» των πολιτών από την στενά πολιτική-κομματική σφαίρα και τις μεγάλες διακυμάνσεις της. Είναι άξιο σημείωσης ότι όροι με περισσότερο «αντισυστημικό» περιεχόμενο ή «αντισυστημικές» συνδηλώσεις, ή ακόμη «έντονη διεκδικητική χροιά»⁴, όπως ο «εθνικισμός» και ο «κομμουνισμός», βρίσκονται σχετικά χαμηλά στις «ταυτοτικές» επιλογές της κοινής γνώμης (πρβλ. Μοσχονάς 2024)⁵. Το ίδιο ισχύει και για την οικολογία. Συνολικά, συνεπώς, το ιδεολογικό κέντρο βάρους της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθεί να κλίνει προς την ευρύτερη κεντροαριστερά/αριστερά δύο περίπου έτη μετά το εξόχως αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα για αυτήν τη τελευταία και παρά την πολύ κακή εικόνα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, των κομμάτων που την συναπαρτίζουν.   

Κόμματα και ιδεολογικές επιλογές των εκλογέων τους.

Στους δυνάμει ψηφοφόρους της ΝΔ ταιριάζουν περισσότερο ως ιδεολογικοί χαρακτηρισμοί o Φιλελευθερισμός (45,7%), ο Νέο-Φιλελευθερισμός (18,2%), η Σοσιαλδημοκρατία (11,4%), και ο Συντηρητισμός (9,4%). Η επιρροή στο εσωτερικό του δυνάμει νέο-δημοκρατικού εκλογικού σώματος ιδεολογικών «ταυτοτήτων» με περισσότερο αριστερό πρόσημο (Σοσιαλδημοκρατία: 11,4%, Δημοκρατικός Σοσιαλισμός: 2%, Οικολογία: 2%, αθροιστικά:15,4%) είναι αξιοσημείωτη αλλά σαφώς μικρότερη σήμερα σε σύγκριση με την έρευνα της ΔιαΝΕΟσις/Metron Analysis του 2024 (:αθροιστικά 22,6%). Η διαφοροποίηση αυτή μάλλον εξηγείται από τη σμίκρυνση του εκλογικού σώματος της ΝΔ παρά από την χρήση διαφορετικών ιδεολογικών κατηγοριών από εκείνες της έρευνας του ΕΤΕΡΟΝ/aboutpeople⁶. Ως συνέπεια, η ΝΔ έχει ένα κλασικό κεντροδεξιό προφίλ με πολυσυλλεκτικά χαρακτηριστικά – ευκρινώς όμως λιγότερο πολυσυλλεκτικό σε σύγκριση με το πολύ πρόσφατο παρελθόν.⁷

Το εκλογικό σώμα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ είναι έντονα εστιασμένο σε δύο ιδεολογικές ταυτότητες, τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό (54,5%) και τη Σοσιαλδημοκρατία (26,1%).  Μόνο το 3,5% των εκλογέων του αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερο, τάση που δείχνει  την εξασθένισή του στο κέντρο μετά την – κατά σκαλοπάτια – κατάρρευση της άλλοτε ισχυρής πανελλαδικής επιρροής του. Επίσης, η εκπροσώπηση του κομμουνισμού (5,7%) στο εκλογικό του σώμα είναι περιορισμένη, παρά την κομμουνιστογενή προέλευση του κόμματος (συγκριτικά, Νέα Αριστερά: 19,1%). Το ίδιο ισχύει και για την «οικολογία» (2,8%) (συγκριτικά, Μέρα25: 12,1%). Στην πράξη, η εκλογική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει συνδυαστεί με, ή έχει επιφέρει, όπως και στην περίπτωση της ΝΔ, τη μείωση της ιδεολογικής πολυσυλλεκτικότητας του εκλογικού του σώματος. Η μείωση αυτή έχει λάβει χώρα διπλά, τόσο προς τα «δεξιά» όσο και προς τα «αριστερά». Ο περιορισμός στον πυρήνα, και μάλιστα σε ένα τμήμα του πυρήνα, έχει μικρύνει το εύρος της απήχησης  με συνακόλουθο αποτέλεσμα την αύξηση της συνοχής του σημερινού «μικρού» εκλογικού σώματος. Η περιορισμένη ιδεολογική πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη καταγραφεί πριν τις εκλογές του 2023 και πιθανώς αποτελούσε προδρομική ένδειξη της εκλογικής σμίκρυνσης που έλαβε χώρα στις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2023.⁸
Η ταύτιση των εκλογέων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με την Σοσιαλδημοκρατία (61,7%) κυριαρχεί απόλυτα ενώ η επιλογή  του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (16,9%)  και του Φιλελευθερισμού (9,1%) συνθέτουν ένα προφίλ κλασσικά κεντροαριστερό. Η μεγάλη επικέντρωση στη «σοσιαλδημοκρατία» και στον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» (αθροιστικά: 78,6%) προσδίδει ιδεολογική συνοχή στο δυνάμει εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ. Το προφίλ αυτό είναι λιγότερο «αριστερό» από εκείνο των εκλογέων του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (ένα σημαντικό τμήμα των οποίων έχει επίσης κεντροαριστερά χαρακτηριστικά) και σαφώς πιο «αριστερό» από το προφίλ των εκλογέων της ΝΔ, τοποθετώντας το εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ σε μια ενδιάμεση μεταξύ των δύο κομμάτων θέση – αλλά πιο κοντά, για όποιον θέλει να δει τους αριθμούς, σε εκείνη του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ.  

Το προφίλ των δυνάμει ψηφοφόρων της Πλεύσης Ελευθερίας είναι ιδιαίτερα πολυσυλλεκτικό.  Ωστόσο, συνολικά, οι δυνητικοί εκλογείς της Πλεύσης Ελευθερίας κλίνουν προς την κεντροαριστερά και αριστερά, καθώς κυρίως αυτοτοποθετούνται στη Σοσιαλδημοκρατία (25%), στον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό (22,7%), στην Οικολογία (8,2%) αλλά και στον κομμουνισμό (4,7%). Αθροιστικά, συνεπώς, οι εκλογείς της Πλεύσης επιλέγουν σε ποσοστό 60,6% ιδεολογικές ταυτότητες με περισσότερο αριστερό προσανατολισμό. Είναι εν τούτοις αξιοσημείωτο ότι 18,8% των δυνάμει εκλογέων της επιλέγει ιδεολογικές ταυτότητες με δεξιό πρόσημο και 20,6%, ποσοστό πολύ υψηλό, είτε αρνείται να απαντήσει είτε επιλέγει το «άλλο», ισχυρή ένδειξη ότι αυτό το τμήμα ψηφοφόρων είτε δεν αποδέχεται τις «κυρίαρχες» ιδεολογικές ταυτότητες είτε έχει μικρότερο βαθμό πολιτικού ενδιαφέροντος (στην σχετική ερώτηση 28,8% του συνολικού εκλογικού σώματος της Πλεύσης δηλώνει ότι μάλλον δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική έναντι 25% για το σύνολο του πληθυσμού). Σε κάθε περίπτωση, η συνολική εικόνα που προκύπτει είναι αυτή μιας πολιτικής κουλτούρας που χαρακτηρίζεται από μεγάλη διασπορά ιδεολογικών επιλογών (και μη επιλογών) αλλά περισσότερο προσανατολισμένης στις ιδέες και την παράδοση της κεντροαριστεράς και αριστεράς.

Οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης επιδεικνύουν μεγάλη ιδεολογική διασπορά και εμφανή απουσία ιδεολογικής συνοχής, όπως άλλωστε στην αντίστοιχη έρευνα του 2023. Επιλέγοντας τον Εθνικισμό (29,7%), τον Φιλελευθερισμό (15,6%), τον Συντηρητισμό (13,8%) και το Νέο-φιλελευθερισμό  (2,6%) σχηματίζουν ένα προφίλ δεξιό (αθροιστικά: 61,7%) αλλά ιδεολογικά «πολυπολικό». Στοιχείο αυτού του προφίλ είναι τα σημαντικά – για κόμμα της ριζοσπαστικής δεξιάς – ανοίγματα  σε πιο αριστερής προέλευσης ιδεολογίες: Σοσιαλδημοκρατία: 7,1%. Δημοκρατικός Σοσιαλισμός 4,7%, Οικολογία 2,9%, ενώ 23,6% αρνείται να απαντήσει ή επιλέγει το «άλλο». Ο εθνικισμός δίνει τον τόνο όπως όμως και η μεγάλη διασπορά των επιλογών, τάση που περιορίζει τη συνοχή του εκλογικού σώματος της Ελληνικής Λύσης.   

Αντιθέτως, το εκλογικό σώμα της Φωνής Λογικής είναι πιο συμπαγές, ευκρινώς εθνικιστικό (44,4%) και συντηρητικό (21,9%), με τις δύο αυτές επιλογές να καλύπτουν το 66,3% του εκλογικού της σώματος και την επιλογή του Νέο-φιλελευθερισμού (7%) να υπερβαίνει τον εθνικό μέσο όρο (5,5%). Επίσης, μόνο μικρό τμήμα των δυνάμει εκλογέων της Φωνής Λογικής αρνείται να τοποθετηθεί (8,9%), ένδειξη μεγαλύτερης «ιδεολογικοποίησης» και πολιτικοποίησης (άλλωστε στην ερώτηση «πόσο θα λέγατε ότι σας ενδιαφέρει η πολιτική» οι εκλογείς της εκφράζουν μεγαλύτερο πολιτικό ενδιαφέρον από εκείνους της Ελληνικής Λύσης και της Νίκης). Συμπερασματικά, και τα δύο εκλογικά σώματα είναι εθνικιστικά και συντηρητικά, ωστόσο οι ιδεολογικές επιλογές των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης είναι λιγότερο δομημένες και περισσότερο «χαλαρές» και «διάσπαρτες» σε σύγκριση με εκείνες, ευκρινώς πιο δεξιές, επικεντρωμένες  και συνεκτικές, των εκλογέων της Φωνής Λογικής. Παραδόξως δε, όταν κάποιος διατρέξει το σύνολο του ερωτηματολογίου, το εκλογικό σώμα της τελευταίας είναι πιο «σκληρό» και ταυτόχρονα ελαφρώς πιο «θεσμικό» από το πιο ετερόκλητο εκλογικό σώμα της Ελληνικής Λύσης.

Το προφίλ των εκλογικών σωμάτων 2: Ανάλυση των κομμάτων με ιδιαίτερο ρόλο στο σημερινό τοπίο ρευστότητας

 

ΝΔ: Το κόμμα του συστήματος

Το κόμμα της ΝΔ ενσαρκώνει σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα το μοντέλο του κεντροδεξιού πολυσυλλεκτικού κόμματος, παρότι η ιδεολογική πολυσυλλεκτικότητά του, με αποκλειστικό κριτήριο τις επιλογές των σημερινών δυνητικών εκλογέων του, έχει σταδιακά εξασθενίσει μετά τις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2023. Αποτελεί το κατεξοχήν κόμμα του συστήματος στην ελληνική πολιτική σκηνή. 

Το υπόδειγμα που δομεί τις απόψεις των εκλογέων του σε όλα τα θέματα που αφορούν είτε, γενικά, τη λειτουργία της ελληνικής δημοκρατίας είτε, ειδικά, κεντρικούς θεσμούς του πολιτικού συστήματος είναι το ακόλουθο: οι ψηφοφόροι της ΝΔ εκδηλώνουν τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, ή τη μικρότερη δυσπιστία, προς τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία, όπως και προς τους θεσμούς που τη συγκροτούν. Το εκλογικό σώμα της ΝΔ –καθώς εκείνο του ΠΑΣΟΚ έχει γίνει πιο «αντιπολιτευτικό» και εκφράζει ισχυρότερη δυσαρέσκεια για τη λειτουργία των θεσμών σε σχέση με τα ευρήματα της αντίστοιχης  έρευνας του 2023– συγκροτεί, περισσότερο από το 2023, τον κεντρικό συστημικό πόλο στήριξης (παρότι πλέον μειοψηφικής) του πολιτικού συστήματος.  Αυτή είναι η πρώτη διάσταση «κόμμα του συστήματος». Πρόκειται για κεντρικής σημασίας διάσταση και ως προς αυτήν διαφέρει από το σύνολο των υπόλοιπων ελληνικών πολιτικών κομμάτων. 

Επίσης, το εκλογικό σώμα της ΝΔ, με κριτήριο τις επιλογές όσων δηλώνουν ότι θα το ψηφίσουν, αποτελεί σταθερά το κατεξοχήν «κόμμα της Ευρώπης» (ακολουθούμενο, όμως, σε αυτή την κρίσιμη θεματική, από τους εκλογείς του ΠΑΣΟΚ και από το φιλοευρωπαϊκό, αλλά μικρού πλέον μεγέθους, εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ όπως, επίσης, από το φιλοευρωπαϊκό εκλογικό σώμα της Νέας Αριστεράς). Αυτή είναι η δεύτερη διάσταση «κόμμα του συστήματος».

Η τρίτη διάσταση είναι οικονομικο-κοινωνιολογική. Θα αναφερθούμε λίγο περισσότερο σε αυτήν. Στην εκλογική ΝΔ υπερεκπροσωπείται αποφασιστικά η ομάδα των «ικανοποιημένων» από την οικονομική τους κατάσταση  («πολύ και μάλλον ικανοποιημένοι»:  36,4%  έναντι μόλις 16,5% στο σύνολο του πληθυσμού) ενώ υποεκπροσωπούνται σημαντικά οι οικονομικά δυσαρεστημένοι (26,9% έναντι 59,3% στο σύνολο του πληθυσμού). Συμμετρικά, οι δηλώνοντες ότι ανήκουν στην «ανώτερη και μεσαία προς ανώτερη οικονομική τάξη» επίσης υπερεκπροσωπούνται στο σημερινό εκλογικό σώμα του κυβερνητικού κόμματος (12,4% έναντι μόλις 7% στο σύνολο του δείγματος). Είναι αξιοσημείωτο ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΝΔ δηλώνει ότι ανήκει στη μεσαία τάξη (60,6% έναντι 44,4% στο σύνολο του πληθυσμού) ενώ ως ανήκον στην κατώτερη οικονομική τάξη δηλώνει μόνο το 3,5% των νεοδημοκρατών εκλογέων έναντι 10,4% για το σύνολο των ερωτώμενων. Η ΝΔ είναι κυρίως το κόμμα των «ικανοποιημένων» και των ανώτερων και μεσαίων τάξεων.  Αυτή είναι η τρίτη διάσταση «κόμμα του συστήματος». Με κριτήριο τα προηγούμενα, το κόμμα της ΝΔ, το «κόμμα του συστήματος», όπως προκύπτει  από τη φύση του εκλογικού του σώματος, δεν εκφράζει το «έθνος» αλλά ένα σημαντικό και οικονομικά-ταξικά προσδιορισμένο – και περιορισμένο- τμήμα του. 

Όχι τυχαία το «Αισθάνομαι  μάλλον «συστημικός» υπερεκπροσωπείται στο εκλογικό σώμα της ΝΔ (38% έναντι 13,4% στο γενικό κοινό),  όπως αντιμετωπίζονται «ως κάτι καλό», περισσότερο ή πολύ περισσότερο από τον εθνικό μέσο όρο, έννοιες όπως  η ανταγωνιστικότητα (95,2%),  οι ξένες επενδύσεις (93,3%), η οικονομία της αγοράς (83,3%), οι ιδιωτικοποιήσεις (77,1%), ο καπιταλισμός (62,1%), οι πολυεθνικές (53,3%). Ταυτόχρονα, το εκλογικό σώμα της ΝΔ είναι σε σημαντικό βαθμό πολιτισμικά συντηρητικό. Σε θέματα όπως ο νόμος και η τάξη, η επαναφορά της θανατικής ποινής, το μεταναστευτικό κ.ο.κ. τοποθετείται περισσότερο στην κατεύθυνση  του κοινωνικού συντηρητισμού, ακόμη και ενάντια στην εφαρμοσμένη πολιτική της ηγεσίας της ΝΔ (βλ. πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών).  Η σμίκρυνση μετά το 2023 της επιρροής της ΝΔ κατέστησε το εκλογικό της σώμα λιγότερο πολυσυλλεκτικό, όχι όμως περισσότερο «δεξιό» καθώς προφανώς είχε απώλειες και προς τα αριστερά της και προς τα δεξιά της. Αναφερόμαστε εδώ, όπως και για όλα άλλωστε τα κόμματα,  στη σύνθεση των σημερινών δυνάμει εκλογέων της, όχι στην πολιτική της ηγεσίας της.   

Το 22,9% των σημερινών εκλογέων της ΝΔ δείχνει συμπάθεια προς ένα δεύτερο κόμμα, με το ΠΑΣΟΚ (52,2%) και τη Φωνή  Λογικής (18,2%) να έχουν το προβάδισμα στην ψυχή των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων. 

Πλεύση Ελευθερίας: Στα αριστερά του Κέντρου…με σημαντικούς αστερίσκους

Σε σειρά απαντήσεων οι δυνητικοί ψηφοφόροι της Πλεύσης Ελευθερίας αυτό-τοποθετούνται σαφώς στα αριστερά του άξονα Αριστεράς-Δεξιάς συγκριτικά με τις επιλογές του γενικού κοινού. Έτσι, μόνον ενδεικτικά, θεωρούν τον καπιταλισμό κάτι κακό σε ποσοστό 79,6% (γενικό κοινό: 59,7%), είναι υπέρ του ριζοσπαστισμού με 33,2% (γενικό κοινό: 29,9%), υπέρ της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία με 65,7% (γενικό κοινό: 62,1%) υπέρ της μείωσης των αμυντικών δαπανών με 81,2% (γενικό κοινό: 63,5%), κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων με 71,1% (γενικό κοινό: 50,2%), υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών με 57,2%% (γενικό κοινό: 41,8%), θεωρούν αρνητική εξέλιξη της άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη με 67,4% (65,5%) και είναι υπέρ της χορήγησης υπηκοότητάς σε παιδιά μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα με 71,5% (γενικό κοινό: 64,9%). Χαμηλότερα ποσοστά σε σύγκριση με το γενικό κοινό παρατηρούμε στη βαρύτητα που αποδίδουν στη θρησκεία (44,3% Πλεύση έναντι 52,1% στο σύνολο του πληθυσμού), στην «οικονομία της αγοράς ως κάτι καλό» (48% Πλεύση έναντι 55,6%) και υπέρ του Μνημονίου (1,2% Πλεύση έναντι 6,7%).

Η θέση μας ότι το εν δυνάμει εκλογικό σώμα της Πλεύσης Ελευθερίας αυτοτοποθετείται και νιώθει πλειοψηφικά πιο «οικεία» στα αριστερά του πολιτικού άξονα Αριστεράς – Δεξιάς, ενισχύεται και από την ερώτηση σχετικά με το ποιο κόμμα  – εκτός και ανεξάρτητα από αυτό που ψηφίζουν – αισθάνονται πιο κοντά. Όσοι δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εκφράζουν συμπάθεια κυρίως για κόμματα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας. Ενδεικτικά, όχι όμως εξαντλητικά (βλ. Έρευνα) προς το ΠΑΣΟΚ (14,8%), το ΜέΡΑ25 (14,7%), τον ΣΥΡΙΖΑ (14,5%), το Κίνημα Δημοκρατίας (9,2%), το ΚΚΕ (9%). Προς τα δεξιά οι συμπάθειες κινούνται κυρίως στην κατεύθυνση της Ελληνικής Λύσης (11,7%), της ΝΔ (4,9%), της Νίκης (4,1%).  

Όμως, οι ίδιοι ερωτώμενοι σε άλλες ερωτήσεις σημαντικές για την τοποθέτηση στον ιδεολογικό άξονα αριστεράς-δεξιάς φαίνεται ότι τοποθετούνται δεξιότερα. Θεωρούν ότι η διάκριση Αριστεράς – Δεξιάς δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη εποχή σε μεγαλύτερο βαθμό από το γενικό κοινό (Πλεύση: 68,7% – γενικό κοινό: 61,9%), θέλουν πιο αυστηρές ποινές (Πλεύση: 86% – γενικό κοινό: 79,6%), είναι υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής (Πλεύση: 48,7% – γενικό κοινό: 42,9%) και πιστεύουν ότι ο αριθμός μεταναστών είναι πολύ μεγάλος (Πλεύση: 78,3% –  γενικό κοινό: 76%). Χαμηλότερα ποσοστά του μ.ό. του γενικού κοινού παρατηρούμε στις ερωτήσεις «χρειάζονται περισσότεροι φόροι» (Πλεύση:23,8%  – γενικό κοινό: 31,1%), «οι μετανάστες κάνουν περισσότερο καλό παρά κακό» (Πλεύση: 33,5% – γενικό κοινό: 37,5%) και υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών (Πλεύση: 22,4% – γενικό κοινό: 25,7%). Σε θέματα σαν τα προηγούμενα, το εκλογικό σώμα της Πλεύσης Ελευθερίας είναι πιο κοντά στα δεξιά κόμματα και ταυτόχρονα δείχνει αξιοσημείωτη έλλειψη πολιτικής και ιδεολογικής συνοχής. 

Αξίζει, επίσης, να τονιστεί ότι οι δυνητικοί εκλογείς της Πλεύσης δείχνουν πολύ χαμηλή εμπιστοσύνη σε όλους τους εξεταζόμενους θεσμούς και είναι περισσότερο δυσαρεστημένοι με τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία (93,2% Πλεύση Ελευθερίας – 74,3% γενικό κοινό), τάση που προσδίδει ένα χαρακτήρα «διαμαρτυρίας» στο εν λόγω εκλογικό σώμα. Άλλωστε, δηλώνουν περισσότερο αντισυστημικοί από το σύνολο (22,6% Πλεύση Ελευθερίας – 18,6% γενικό κοινό). Επίσης, είναι περισσότερο ευρωσκεπτικιστές από τον μ.ό. του συνολικού εκλογικού σώματος. Ενδεικτικά, αποτιμούν πιο αρνητικά από το σύνολο του δείγματος τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε (44,1% έναντι 33,9% για το γενικό κοινό) και τάσσονται υπέρ της παραμονής στο ευρώ σε ποσοστό 58% έναντι 68,4% για το γενικό κοινό.  Η συνολική εικόνα που προκύπτει για την Πλεύση Ελευθερίας είναι αυτή μιας πολιτικής κουλτούρας που χαρακτηρίζεται από μεγάλη διασπορά ιδεολογικών επιλογών, και αριστερών και δεξιών και κεντρώων, και πολιτισμικά φιλελεύθερων και πολιτισμικά συντηρητικών. Αυτή η πολιτική κουλτούρα είναι πολυσυλλεκτική, εσωτερικά αντιφατική αλλά αναμφίβολα περισσότερο προσανατολισμένη στις ιδέες της κεντροαριστεράς και αριστεράς. Λόγω των πολλών «αστερίσκων» οι επιλογές των δυνητικών εκλογέων της Πλεύσης Ελευθερίας διαφέρουν σημαντικά, παρά τις πολλές συγκλίσεις, από το προφίλ των κομμάτων της Αριστεράς. 

Ελληνική Λύση και Φωνή Λογικής 

Η πέραν της ΝΔ δεξιά πτέρυγα του πολιτικού φάσματος στην Ελλάδα εκφράζεται σήμερα κυρίως από τρία κόμματα, με το παλαιότερο να έχει ιδρυθεί μόλις το 2016. Παρά τις ισχυρές μεταξύ τους ιδεολογικές και πολιτικές  συγγένειες, τα τρία αυτά κόμματα παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές, τόσο στο αξιακό υπόβαθρο όσο και στη σύνθεση και στάσεις των ψηφοφόρων τους. Παρακάτω, θα αναφερθούμε, για λόγους αξιοπιστίας του δείγματος κυρίως στην Ελληνική Λύση και τη Φωνή Λογικής και μόνον ενδεικτικά στο κόμμα της Νίκης. 

Το κόμμα της Ελληνικής Λύσης είναι κοινωνιολογικά το πιο λαϊκό εκ των τριών και έλκει, περισσότερο από τα άλλα, τους οικονομικά δυσαρεστημένους ψηφοφόρους: το 78,4% των δυνάμει εκλογέων της δηλώνει απογοήτευση από την οικονομική του κατάσταση (Φωνή Λογικής: 58,1%, Νίκη: 48,6%, εθνικός μέσος όρος: 59,3) και μόνο το 5,5% ανήκει στους οικονομικά ικανοποιημένους (Φωνή Λογικής:13,4%, Νίκη: 31,8%, εθνικός μέσος όρος: 16,5%) Επίσης, για το 22,6% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης το εισόδημα «δεν φθάνει για τα απαραίτητα, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες» (Φωνή Λογικής: 13,2%, Νίκη: 4,4%, πληθυσμός:12%). Το 18,3% δηλώνει ότι ανήκει στην κατώτερη τάξη,⁹ το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ όλων ανεξαιρέτως των κομματικών εκλογικών σωμάτων, με τους εκλογείς της Φωνής Λογικής να αυτοτοποθετούνται στην κατώτερη τάξη σε ποσοστό 13,5% και εκείνους της Νίκης σε ποσοστό μόλις 2,8% (εθνικός μέσος όρος: 10,4%). 

Η δυσπιστία προς τη δημοκρατία ως «καλύτερου πολιτεύματος» εκφράζεται από το 37,4% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης και το 40,7% της Φωνής Λογικής, ενώ οι μισοί περίπου ψηφοφόροι των δύο κομμάτων δηλώνουν ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια δικτατορία μπορεί να είναι προτιμότερη από το κοινοβουλευτικό σύστημα. Η στήριξη σε περισσότερο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης – όπως φαίνεται από το 49,4% της Φωνής Λογικής που θέλει ισχυρό πρωθυπουργό χωρίς ιδιαίτερους κοινοβουλευτικούς περιορισμούς (στην Ελληνική Λύση το ποσοστό είναι 25%) συνιστούν εκδηλώσεις ισχυρής δυσπιστίας προς τον κοινοβουλευτισμό και έλξης από πιο αυταρχικά πρότυπα διακυβέρνησης. 

Στο μεταναστευτικό, τα εκλογικά σώματα και των δύο κομμάτων εκφράζουν απόλυτα συγκλίνουσες προτιμήσεις. Ενδεικτικά, το 85,6% των εκλογέων της Ελληνικής Λύσης και το 89,8% της Φωνής Λογικής θεωρούν ότι οι μετανάστες κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία πιστεύει ότι είναι «πάρα πολλοί» (95,2% και 96,1% αντίστοιχα). Η χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών, 62% κατά για την Ελληνική Λύση και 65,8% για τη Φωνή Λογικής, δεν είναι αποδεκτή από το εν δυνάμει εκλογικό σώμα αυτών των κομμάτων. 

Η θανατική ποινή υποστηρίζεται από το 77,9% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης και το 67,2% της Φωνής Λογικής (γενικός πληθυσμός: 42,9). Στο θέμα του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών η αντίθεση είναι μαζική: το 85,2% των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης και το 80,3% της Φωνής Λογικής είναι αρνητικοί (με τους εκλογείς της Νίκης να είναι αντίθετοι σε ποσοστό 100%, μέσος όρος πληθυσμού: μόλις 37,8%). Η συντηρητική-παραδοσιακή πολιτισμική αντίληψή των δύο κομμάτων εκπροσωπείται εμβληματικά από την  αποδοχή της άποψης  πως οι νέοι «δεν σέβονται τις παραδοσιακές αξίες (92,2%  για τη Φωνή Λογικής, 83,2% για την Ελληνική Λύση). 

Η εξωτερική πολιτική δείχνει διαφοροποιήσεις. Οι ψηφοφόροι της Φωνής Λογικής προτιμούν προνομιακά τις ΗΠΑ (38,3%) και είναι λιγότερο φιλορωσικοί, με 12,7% να εκφράζουν προτίμηση στη Ρωσία. Στην Ελληνική Λύση, οι φιλορωσικές διαθέσεις είναι εμφανώς εντονότερες: το 28,5% δηλώνει προτίμηση σε προνομιακή συμμαχία με τη Μόσχα, ενώ το 58,5% στηρίζει ανοιχτά τη ρωσική πλευρά στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Παρά τις κοινές βάσεις, η Φωνή Λογικής εμφανίζει έναν πιο «ιδεολογικά καθαρό» προσανατολισμό, με την εθνικιστική, συντηρητική, αντιμεταναστευτική και «νόμος και τάξη» ρητορική να συνοδεύεται από υψηλότερο βαθμό στήριξης του οικονομικού φιλελευθερισμού. Σε όλες τις έννοιες/όρους που μετρώνται στην έρευνα και σχετίζονται με τον καπιταλισμό, οι εκλογείς της Φωνής Λογικής υιοθετούν μια ευκρινώς πιο φιλο-καπιταλιστική, φιλο-αγορά στάση  σε σύγκριση με εκείνους της Ελληνικής Λύσης. Επίσης, και μόνο ενδεικτικά, το 47,4% των ψηφοφόρων της θέλει λιγότερο παρεμβατικό κράτος στην οικονομία, έναντι 31,6% για την Ελληνική Λύση και 28,2% για το σύνολο του εκλογικού σώματος. 

Το εκλογικό σώμα της Φωνής Λογικής φαίνεται να εκπροσωπεί μια περισσότερο πειθαρχημένη, σε σχέση με αυτήν της Ελληνικής Λύσης, δεξιά πρόταση, περισσότερο εντασσόμενη στη συνολική δεξιά παράταξη. Χαρακτηριστικά 40,5% των ψηφοφόρων της θεωρούν τη διαίρεση Δεξιά-Αριστερά σημαντική (γενικό κοινό: 32,9%) έναντι μόνο 15,4% αυτών της Ελληνικής Λύσης (και 18,7% της Νίκης). Επίσης, στο ερώτημα «ποιο ευρύτερο ιδεολογικό ρεύμα ή παράταξη θα μπορούσε να διασφαλίσει περισσότερο ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα και τους πολίτες της;» 65,9% απαντάει η κεντροδεξιά/δεξιά ενώ μόνο το 37,4% των εκλογέων της Ελληνικής Λύσης δίνει την ίδια απάντηση (28,5% για το συνολικό εκλογικό σώμα). Επίσης, η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών υποστηρίζεται πλειοψηφικά μόνο, και αποκλειστικά, από τα εκλογικά σώματα της ΝΔ και της Φωνής Λογικής (αντιστοίχως: 61,1% και 61,2%) και μόλις με 33,2% από την Ελληνική Λύση.  Μια ριζοσπαστική δεξιά τύπου «Μελόνι» είναι πιο κοντά στην κουλτούρα των εκλογέων της Φωνής Λογικής.  

Συμπερασματικά, οι δύο κύριοι πόλοι της Ριζοσπαστικής Δεξιάς ή Άκρας Δεξιάς δεν είναι ομοιογενείς.  Και τα δύο εκλογικά σώματα είναι εθνικιστικά, συντηρητικά, αντι-μεταναστευτικά, περιέχουν αξιοσημείωτους αντιδημοκρατικούς ή αυταρχικούς πυρήνες, είναι εξαιρετικά δύσπιστα προς τους θεσμούς και υπέρ του νόμου και της τάξης. Ωστόσο, διαφέρουν σημαντικά.  Οι εκλογείς της Ελληνικής Λύσης είναι εμφανώς πιο φτωχοί και κοντά στις λαϊκές τάξεις. Οι επιλογές τους είναι λιγότερο νεοφιλελεύθερες, λιγότερο δομημένες και περισσότερο «χαλαρές» σε σύγκριση με εκείνες, ευκρινώς πιο δεξιές, πιο νεοφιλελεύθερες και πιο συνεκτικές, των εκλογέων της Φωνής Λογικής. Εντάσσονται δε σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό τρόπο στο εσωτερικό της ευρύτερης δεξιάς.

Όσον αφορά στις «κομματικές συγγένειες», οι μισοί εν δυνάμει ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης (54,2%) και της Φωνής Λογικής (49,4%), δηλώνουν ότι υπάρχει ένα δεύτερο κόμμα με το οποίο αισθάνονται κοντά/συμπάθεια. Πιο συγκεκριμένα εκείνοι της Ελληνικής Λύσης αισθάνονται πιο κοντά με την Πλεύση Ελευθερίας (38,1%), τη ΝΔ (14,9%), τη Φωνή Λογικής (14,2%) και τη Νίκη (13,4%). Αντίστοιχα οι εν δυνάμει ψηφοφόροι της Φωνής Λογικής αισθάνονται πιο κοντά στην Ελληνική Λύση (37,6%) και τη ΝΔ (36,3%).

 

 

 

1.         Γεράσιμος Μοσχονάς και Πέτρος Ιωαννίδης, Η ακτινογραφία της ψήφου: Ιδεολογίες, αξίες, τοποθετήσεις, Ινστιτούτο ΕΤΕΡΟΝ, 06.04.2023. https://eteron.org/aktinografia-ton-psifoforon/

2.         Γεράσιμος Μοσχονάς, «Τι πιστεύουν οι Έλληνες 2024 – Οι ιδεολογικές ταυτότητες», ΔιαΝΕΟσις, Οργανισμός Έρευνας και Ανάλυσης, Μάιος 2024, σσ. 1-22.

3.         Για τον όρο και για τη διάκριση «μικρο-αστάθειας» και «μακρο-σταθερότητας» βλ. James N. Druckman και Thomas J. Leeper, «Is Public Opinion Stable? Resolving the Micro/Macro Disconnect in Studies of Public Opinion», Daedalus, Οκτώβριος 2012

4.         Kevin Fetherstone, Δημήτρης Παπαδημητρίου, «Οικονομικές ανισότητες και κοινή γνώμη στη Ελλάδα», 21.02.2022

5.         Πρβλ. Μοσχονάς, «Τι πιστεύουν οι Έλληνες 2024 – Οι ιδεολογικές ταυτότητες», οπ.π.

6.         Η μόνη διαφοροποίηση βρίσκεται στη χρήση της κατηγορίας «Δημοκρατικός Σοσιαλισμός» από το ΕΤΕΡΟΝ/aboutpeople αντί της κατηγορίας «Σοσιαλισμός» που παραδοσιακά χρησιμοποιείται στις έρευνες της ΔιαΝΕΟσις

7.         Μοσχονάς, «Τι πιστεύουν οι Έλληνες 2024 – Οι ιδεολογικές ταυτότητες», οπ.π.

8.         Βλ. Γεράσιμος Μοσχονάς και Πέτρος Ιωαννίδης, Η ακτινογραφία της ψήφου: Ιδεολογίες, αξίες, τοποθετήσεις, Ινστιτούτο ΕΤΕΡΟΝ, 06.04.2023

9.         Επίσης, το 40,2% των εκλογέων της Ελληνικής Λύσης αυτοπροσδιορίζεται ως «μεσαία προς κατώτερη τάξη»

 

https://eteron.org/katanoontas-ta-kommata-mesa-apo-toys-eklogeis-toys/

Τέμπη: το ψέμα αντεπιτίθεται

 

Η αντεπίθεση που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο ζήτημα των Τεμπών εξελίσσεται με έναν χυδαίο καταιγισμό ψεμάτων, διαστροφής της πραγματικότητας, δολοφονίας χαρακτήρων. Πρωτοστατούν, πέρα από τους πληρωμένους λογαριασμούς των κοινωνικών δικτύων, τα εκτελεστικά όργανα του Μαξίμου στον χώρο των ΜΜΕ και του διαδικτύου: ΣΚΑΙ, Πρώτο Θέμα, Ελληνικά Hoaxes και όλος ο συρφετός που με το αζημίωτο σερβίρει την κυβερνητική προπαγάνδα στον λαό.

Η αντεπίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας συντονισμένης επίθεσης του ψεύδους ενάντια στην αλήθεια και στην πραγματικότητα. Τα ΜΜΕ διαστρέφουν σε αδιανόητο βαθμό τα γεγονότα, τις δηλώσεις, τα πορίσματα. Η δικαστική εξουσία λειτουργεί απροκάλυπτα και χωρίς το παραμικρό φύλλο συκής ως όργανο της κυβέρνησης. Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου έφτασε στο σημείο να θεωρήσει ότι ακόμα και ένα πόρισμα οργανισμού που συστάθηκε κατ’ εντολήν της ίδια της κυβέρνησης, είναι ύποπτο για άσκηση αθέμιτης επιρροής στους δικαστικούς λειτουργούς, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούσε με τις διαρκώς αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες θεωρίες που διατύπωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να απεκδυθεί των ευθυνών του.

Ο ρόλος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και του αντιπροέδρου του

Ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών συστάθηκε από την ίδια την κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 2023 και πρώτη του αποστολή ήταν να διερευνήσει το δυστύχημα στα Τέμπη. Η ίδια η σύστασή του εμφανίστηκε από την κυβέρνηση ως απόδειξη της…βούλησής της να βρεθεί η αλήθεια για τα Τέμπη και να σταματήσει να κατηγορείται ότι συγκαλύπτει τόσο τις αιτίες όσο και τις συνθήκες του δυστυχήματος. 

Αντιπρόεδρος του Οργανισμού και επικεφαλής του Σιδηροδρομικού τομέα ορίστηκε ένας άνθρωπος της κυβέρνησης, ο Χρήστος Παπαδημητρίου, για τον οποίο η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε σε ανύποπτο χρόνο (2019) ότι είναι «φίλος και συνεργάτης της». Ο ίδιος ο Χ. Παπαδημητρίου, σε μια έκρηξη χατζηαβατισμού, δήλωνε ότι «η Ντόρα Μπακογιάννη είναι η πολιτικός που λάτρευα από μικρός». Αυτός ο άνθρωπος τέθηκε εκ του νόμου αρμόδιος για τη διερεύνηση του δυστυχήματος. 

Το γεγονός ωστόσο ότι επικεφαλής της έρευνας ήταν άνθρωπος του περιβάλλοντος Μητσοτάκη, φίλος και συνεργάτης της Ντόρας, δεν ήταν αρκετό για να ποδηγετήσει την έρευνα.

Κύριο αποτέλεσμα της έρευνας του Οργανισμού ήταν το πόρισμα για το οποίο γίνεται εδώ και μέρες ένας αδιανόητος πόλεμος προπαγάνδας και διαστροφής. Συντάκτης του πορίσματος ήταν η τριμελής ομάδα της Επιτροπής Διερεύνησης που αποτελούνταν από τους Bart Accou και Fabrizio Carpinelli (στελέχη ERA – Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων), ενώ από τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ μέλος της ομάδας ήταν ο Κώστας Καπετανίδης (προϊστάμενος μονάδας διερευνήσεων ΕΟΔΑΣΑΑΜ). 

Ο Bart Accou είναι αυτός που σήμερα… κατηγορείται από την κυβέρνηση, τα προπαγανδιστικά της όργανα και εμμέσως από τον Χ. Παπαδημητρίου ότι “πίεσε” για να περιληφθεί στις πιθανότατες αιτίες του δυστυχήματος η ύπαρξη πτητικών υδρογονανθράκων, αντί των ελαίων σιλικόνης, για τα οποία είχε αποφανθεί ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης δύο χρόνια πριν, ότι ήταν η αιτία της έκρηξης. 

Βέβαια τότε, τέλη Φλεβάρη που παρουσιάστηκε το πόρισμα, ο Χ. Παπαδημητρίου δήλωνε υπερήφανος ότι «το πόρισμα γράφηκε από την Επιτροπή με πλήρη ανεξαρτησία» και ότι «δεν είχε αλλάξει ούτε ένα κόμμα». 

Δεν του είχαν ακόμα τραβήξει τα λουριά. 

Το βασικό συμπέρασμα του πορίσματος ήταν: 

«Αφενός η διαχρονική εγκατάλειψη του σιδηροδρόμου από το ελληνικό κράτος και αφετέρου οι περικοπές που επέβαλαν τα μνημόνια, που είχαν ως αποτέλεσμα την αποψίλωση του ΟΣΕ» (Καθημερινή, 27/2/2025). 

Στο ζήτημα της διερεύνησης των ειδικών συνθηκών του δυστυχήματος η Επιτροπή τόνιζε: «Δεν έγινε σωστή χαρτογράφηση του χώρου του δυστυχήματος. Υπήρξε απώλεια πληροφοριών ζωτικής σημασίας». 

Εδώ πρέπει να επιμείνουμε: Η Επιτροπή παραδέχεται ότι υπήρξε απώλεια κρίσιμων στοιχείων (δεν χρησιμοποιεί τη λέξη μπάζωμα, αλλά είναι προφανές ότι αυτό περιγράφει). Στο αν υπήρξε ή όχι μπάζωμα, το πόρισμα είναι σαφές. Μπορεί κανείς να διαβάσει τα όσα αλιεύει από το πόρισμα ο Χαρίδημος Τσούκας, καθηγητής υπεράνω αντικυβερνητικής υποψίας στην Καθημερινή.

Στο κρίσιμο ζήτημα της πυρόσφαιρας, ο Bart Accou από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Σιδηροδρόμων, είπε κατά την παρουσίαση του πορίσματος: 

Η αυτοψία στον τόπο του δυστυχήματος δεν έγινε με τον τροπο που έπρεπε ώστε να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε στη συνέχεια τον τύπο του καυσίμου που μεταφερόταν και προξένησε την πυρόσφαιρα. Εγιναν προσομοιώσεις ώστε να προσδιοριστεί. Στο μόνο που μπορούμε να καταλήξουμε είναι πως αυτό που επίσημα μεταφερόταν στο τρένο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πυρόσφαιρα.

…Συγκρίνοντας τα στοιχεία στην έκθεση των εμπειρογνωμόνων, καταλήξαμε πως είναι εξαιρετικά απίθανο τα έλαια σιλικόνης να έπαιξαν ρόλο στην πρόκληση της πυρόσφαιρας. Και με αυτό συμφωνούν περαιτέρω αναλύσεις ειδικών που διαθέτουμε και επιβεβαιώνουν τα ευρήματά μας. 

Συμπερασματικά μιλώντας, το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, παρόλο που συντάχθηκε υπό την ευθύνη προσώπου φίλα προσκείμενου στην κυβέρνηση, δεν μπόρεσε παρά να αποδεχθεί την αλήθεια (όση αλήθεια μπορούσε να φανεί μετά το μπάζωμα) τόσο σχετικά με τα αίτια του δυστυχήματος (μη υλοποίηση της σύμβασης 717, έλλειψη προσωπικού, διάλυση ΟΣΕ), όσο και με τις ειδικές συνθήκες των συνθηκών και της διαχείρισης του δυστυχήματος (πυρόσφαιρα, απώλεια υλικού, αλλοίωση χώρου κλπ). Ωστόσο, το πόρισμα είχε και ένα πιο φιλικό προς την κυβέρνηση σκέλος, το οποίο επιχειρούσε να αθωώσει την κυβέρνηση στο ζήτημα του μπαζώματος. Θεωρούσε ότι μπάζωμα υπήρξε, ωστόσο δεν το χρέωνε σε πολιτικές εντολές. 

Αυτό το σημείο, η αθώωση δηλαδή των κυβερνητικών ευθυνών για το μπάζωμα, έγινε η σημαία της κυβερνητικής προπαγάνδας τις επόμενες ημέρες της 27ης Φεβρουαρίου, όταν και η κυβέρνηση ανέμιζε το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ως απόδειξη της …αθωότητάς της.

Πόρισμα ΕΟΔΑΣΑΑΜ: Από “ευαγγέλιο” σε “σκευωρία”

Τι έλεγε λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ;

Πέντε μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης το υπερασπίζεται στη Βουλή:

«Θα ήθελα να ακούσω από τους αρχηγούς των κομμάτων εάν δέχονται επί της αρχής το κείμενο αυτό, αν συμφωνούν ότι είναι ένα αντικειμενικό κείμενο, το οποίο πρέπει να το δεχτούμε στην ολότητά του»

Ο Χ. Σταϊκούρας δήλωνε

«Σήμερα θεωρώ ότι είναι κατάκτηση για τη χώρα, ότι έχουμε τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ και έχουμε έναν πόρισμα, το οποίο έχει γίνει αποδεκτό από το σύνολο της κοινωνίας και από τα πολιτικά κόμματα»

Ο Άκης Σκέρτσος δήλωνε:

«Το πόρισμα που εκπονήθηκε από τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ πρέπει να είναι το ευαγγέλιο της εθνικής μας αυτογνωσίας»

Πώς λοιπόν μέσα σε ένα μήνα, το “ευαγγέλιο εθνικής αυτογνωσίας” έγινε “πολιτική σκευωρία”;

Και αν ήταν πολιτική σκευωρία, γιατί αυτή οργανώθηκε από έναν οργανισμό που συστήθηκε από την κυβέρνηση, με επικεφαλής της έρευνας, άνθρωπο της κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση επιζητούσε να δεχτεί από το πόρισμα μόνο όσα περιέγραφαν τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους και να απορρίψει ό,τι αναδείκνυε τις δικές της ευθύνες. Κυρίως, επιζητούσε μια γενικόλογη περιγραφή των διαχρονικών προβλημάτων ώστε να βγει από το κάδρο η ευθύνη για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717, για τη διάλυση του ΟΣΕ, για την κατάσταση των δημόσιων μεταφορών, και φυσικά, για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το δυστύχημα: Μπάζωμα του χώρου, αλλοίωση στοιχείων, παρεμβάσεις στη δικαστική έρευνα, παρωδία εξεταστικής επιτροπής.

Η ευκαιρία για την πρωτοφανή επιχείρηση παραπλάνησης που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες δόθηκε με ένα δημοσίευμα της Real News στις 3/2/2025 στο οποίο οι αρθρογράφοι ισχυρίζονταν ότι το Πανεπιστήμιο της Γάνδης ερευνά την έκρηξη και έχει καταλήξει ότι υπήρχε αδήλωτο φορτίο πτητικών υδρογονανθράκων στο πρώτο βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας, ότι το φορτίο ήταν μεταξύ 3,5 – 4 τόνων και ότι μεταφέρονταν μέσα σε δεξαμενή. Φυσικά αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είχαν βάση. Το Πανεπιστήμιο της Γάνδης δεν ερευνούσε την έκρηξη, ούτε είχε καταλήξει σε αντίστοιχα συμπεράσματα. Έδωσε απλώς την άποψή του για τρεις προσομοιώσεις εκρήξεων με χρήση CFD (υπολογιστικής ρευστοδυναμικής). 

Αυτό το δημοσίευμα όμως στάθηκε η αφορμή να αναλάβουν δράση τα γνωστά Ελληνικά Hoaxes που λειτουργούν καλυμμένα ως προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Με τον κλασικό πλέον για τα ελληνικά Hoaxes τρόπο να απομονώνουν μια ακραία ή αναληθή εκδοχή (δημοσίευμα Real News), η οποία είναι εύκολο να καταρριφθεί, επεκτείνουν την “κατάρριψη των ισχυρισμών”, όχι απλά στο δημοσίευμα, αλλά σε ολόκληρο το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ το οποίο καταγγέλεται πλέον από τον μανιασμένο προπαγανδιστικό μηχανισμό του συστήματος Μητσοτάκη ως “σκευωρία”.

Ξεκινώντας λοιπόν από την κατάρριψη του δημοσιεύματος της Real News, ενορχηστρώνουν την επίθεση στην εγκυρότητα του συγκεκριμένου τμήματος του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ που εκτιμούσε ότι «είναι εξαιρετικά απίθανο τα έλαια σιλικόνης να έπαιξαν ρόλο στην πρόκληση της πυρόσφαιρας». Αυτό το τμήμα του πορίσματος, δεν στηρίζεται στην (ανύπαρκτη) έρευνα του Πανεπιστημίου της Γάνδης, αλλά στην υπαρκτή έρευνα του ΑΠΘ. Το Πανεπιστήμιο της Γάνδης δεν συμμετείχε πέραν της γνωμοδότησής του για τις προσομοιώσεις εκρήξεων για τις οποίες το πόρισμα σημειώνει ότι «προτάθηκαν βελτιώσεις στις μεταβλητές και στις παραμέτρους των προσομοιώσεων». Το να διαψεύδεις κάτι που δεν υπήρξε και μετά να θριαμβολογείς για “αντιστροφή του κλίματος για τα Τέμπη” θυμίζει την απόπειρα του ιδρυτή των ελληνικών Hoaxes να βάλει τίτλους τέλους στην συζήτηση για τα Τέμπη, την πυρόσφαιρα και τυχόν αδήλωτο φορτίο, με αφορμή το βίντεο της Λεπτοκαρυάς, είκοσι μέρες πριν την 28η Φλεβάρη: Εκ του αποτελέσματος, αυτή η απόπειρα ήταν παταγωδώς αποτυχημένη.

Το Πανεπιστήμιο της Γάνδης εκτίμησε τις προσομοιώσεις, οι παράμετροι των οποίων δόθηκαν από την ΕΔΑΠΟ (πραγματογνώμονες οικογενειών). Μπορεί να αμφισβητούνται οι παράμετροι που έδωσαν οι πραγματογνώμονες, αλλά από το σημείο αυτό, μέχρι να αμφισβητηθεί η ξεκάθαρη διατύπωση του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για τα αίτια της πυρόσφαιρας, υπάρχει τεράστια απόσταση η οποία μπορεί να καλυφθεί μόνο από έναν άθλιο και κυνικό προπαγανδιστικό μηχανισμό. Τα ελληνικά Hoaxes στάθηκαν για μια ακόμα φορά άξια αυτού του χαρακτηρισμού. 

Σαν έτοιμος από καιρό (αλλά καθόλου θαρραλέος) ο φίλος, συνεργάτης και λάτρης της Ντόρας Μπακογιάννη και αντιπρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χ. Παπαδημητρίου, αποφάσισε ότι η υπογραφή που έβαλε κάτω από το αρχικό πόρισμα δεν έχει καμιά αξία και παρήγγειλε την απόσυρση του αποσπάσματος του επίμαχου πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ που μιλούσε για την πυρόσφαιρα, έστω και αν αυτό καθαυτό το απόσπασμα δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Και επειδή οι επίμαχες παράγραφοι από το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν έχουν, καθόλου και στο παραμικρό, διαψευστεί επί της ουσίας, ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ επανέρχεται με χθεσινή του απόφαση αδειάζοντας τον αντιπρόεδρό του, και ταυτόχρονα φίλο, συνεργάτη και λάτρη της Ντόρας Μπακογιάννη, λέγοντας ότι:

«Το συμβούλιο εκφράζει την στήριξη του στο πόρισμα και την άψογη εργασία της ομάδας διερεύνησης και τονίζει ότι η εκτίμηση περί της μη συμμετοχής στο φαινόμενο της δημιουργίας της πυρόσφαιρας των ελαίων σιλικόνης βασίζεται σε βεβαίωση του καθηγητή του ΑΠΘ κου Κωνσταντοπούλου και φυσικά παραμένει ως έχει.
Τέλος δηλώνει ότι σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει ότι είναι λανθασμένη η εκτίμηση που περιλαμβάνονταν στο πόρισμα αλλά όπως και η ίδια η επιτροπή είχε ζητήσει θα πρέπει να επιβεβαιωθεί και πιστοποιηθεί άμεσα και όταν γίνει αυτό το σχετικό τμήμα του πορίσματος θα επανέλθει με απόλυτα πιστοποιημένα αποτελέσματα και εκτιμήσεις ανωτάτων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων».

Αυτή η ανακοίνωση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ προκάλεσε και την παραίτηση του Χ. Παπαδημητρίου που θυσιάστηκε ως χρήσιμος ηλίθιος στον βωμό της κυβερνητικής επιχείρησης παραπλάνησης και συγκάλυψης.

Επίσης σαν έτοιμη από καιρό, (αλλά καθόλου ανεξάρτητη), η ηγεσία του Αρείου Πάγου παρήγγειλε κατεπείγουσα έρευνα για το αν η “έρευνα Λακαφώση” ασκεί αθέμιτη επιρροή στους δικαστικούς λειτουργούς της υπόθεσης. Με πολύ λογικό τρόπο απάντησε στην κ. Αδειλίνη η κ. Καρυστιανού θέτοντας το πολύ απλό και ταυτόχρονα κρίσιμο ερώτημα: 

Από πότε ένα πόρισμα Εθνικού Οργανισμού, που όρισε μάλιστα το ίδιο το Κράτος, αποτελεί «αθέμιτη επιρροή» ή «πίεση» ή «απειλή» σε δικαστικό λειτουργό;
Ακόμη και μη νομικός αντιλαμβάνεται ότι ένα Πόρισμα, είναι ότι λέει η λέξη, και δεν μπορεί να είναι ούτε αθέμιτη επιρροή ή πίεση ή απειλή σε δικαστικό λειτουργό.
Εδώ ακόμη και για τις Πραγματογνωμοσύνες, ο νόμος λέει ότι εκτιμώνται ελεύθερα από τους δικαστές, άρα πως ένα Πόρισμα που κατά ένα λόγο παραπάνω εκτιμάται ελεύθερα, μπορεί να αποτελέσει αθέμιτη επιρροή ή πίεση ή απειλή σε δικαστικό λειτουργό;

Ψιλά γράμματα όμως για μια δικαστική εξουσία που διορίζεται, ελέγχεται και καθοδηγείται ασφυκτικά από την εκτελεστική εξουσία. Το γαρ πολύ του Μητσοτακισμού γεννά παραφροσύνη, ακόμα και στην ηγεσία του Αρείου Πάγου. 

Από τις ευθύνες για το δυστύχημα, στις αιτίες για την πυρόσφαιρα: Μια βολική μετατόπιση για την κυβέρνηση

Οι τεράστιες κινητοποιήσεις του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου για τα Τέμπη έφεραν την κυβέρνηση σε θέση άμυνας για την επιχείρηση συγκάλυψης την οποία είχε σχεδιάσει και εκτελέσει. Η συγκάλυψη ήταν προφανής: Μπάζωμα του χώρου και αλλοίωση των στοιχείων, εξεταστική επιτροπή για να ρίξει στάχτη στα μάτια, απροκάλυπτες παρεμβάσεις στη δικαστική έρευνα, χυδαίες επιθέσεις στους συγγενείς των νεκρών. Όλα αυτά μαζί, και όχι απλά ένα ένα ξεχωριστά, δείχνουν ότι η κυβέρνηση ήθελε να καλύψει τόσο τις αιτίες όσο και τις συνθήκες του δυστυχήματος.

Αυτή η προσπάθεια ναυάγησε χάρη στην επιμονή των συγγενών των θυμάτων που έβγαλε την κοινωνία σύσσωμη στο δρόμο σε μια ανεπανάληπτη εδώ και δεκαετίες διεκδίκηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση δοκίμασε τα πάντα: Από χυδαίες επιθέσεις στην Καρυστιανού μέχρι τις υποκριτικές δηλώσεις “σκύβουμε το κεφάλι”, και από το “δεν υπήρχε μπάζωμα” στο “αν υπήρξε αλλοίωση του χώρου αυτή έγινε με καλές προθέσεις και πάντως σε επιχειρησιακό επίπεδο”. 

Οι διαρκείς εναλλαγές δεν πέτυχαν. Το επόμενο βήμα ήταν μια θρασύτατη αντεπίθεση του ψεύδους βασισμένη σε πρωτοφανείς ανακρίβειες, επιστρατεύοντας (θυσιάζοντάς τον) τον Χ. Παπαδημητρίου, και το σύνολο των μηχανισμών προπαγάνδας του Μαξίμου που πήραν μια “διάψευση” που δεν ήταν διάψευση και έστησαν μια ιστορία που επιχειρούσε με διαρκείς διαστρεβλώσεις, παραπλανήσεις, διαστροφές, και είτε επιδέξια, είτε χοντροκομμένα ψέματα να μας βγάλει όλους τρελούς.

Ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης να φύγει η συζήτηση από τις δικές της ευθύνες που απλώνονται από το μακρινό παρελθόν (μνημονιακή διάλυση σιδηρόδρομων, ιδιωτικοποίηση υποδομών, σύμβαση τηλεδιοίκησης), μέχρι -και κυρίως- τον τρόπο που επιχείρησε να συγκαλύψει το έγκλημα (δηλώσεις Μητσοτάκη για ανθρώπινο λάθος, παρεμβάσεις στην δικαστική έρευνα, θέατρο Εξεταστικής Επιτροπής, μπάζωμα χώρου, αλλοίωση στοιχείων, πόλεμος προπαγάνδας, επιθέσεις σε οικογένειες, δικηγόρους, εμπειρογνώμονες).

Η συζήτηση για την πυρόσφαιρα και τα αίτια της έκρηξης φωτιάς είναι το τελευταίο καταφύγιο της κυβερνητικής στρεψοδικίας. Προσανατολίζει τη συζήτηση σε κάτι που υποτίθεται είναι αμφισβητήσιμο: τα αίτια της φωτιάς. (Λέμε υποτίθεται γιατί δεν υπάρχει ουδείς χημικός μηχανικός που να μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι αυτό που φάνηκε στο μακρινό πλάνο της σύγκρουσης μπορεί να αποδοθεί σε έλαια σιλικόνης). Σε κάθε περίπτωση όμως, επιχειρεί να αποπροσανατολίσει από το γεγονός ότι επί 12 λεπτά δύο τρένα κινούνταν το ένα αντίθετα στο άλλο, ακριβώς επειδή οι μνημονιακές πολιτικές και οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων έχουν διαλύσει τον σιδηρόδρομο. Και ακόμα περισσότερο, να αποπροσανατολίσει από την επιχείρηση συγκάλυψης που ενορχήστρωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη από τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος.

Από: https://www.antapocrisis.gr/%cf%84%ce%ad%ce%bc%cf%80%ce%b7-%cf%84%ce%bf-%cf%88%ce%ad%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%af%ce%b8%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Τέμπη 2023: Νέες καθηλωτικές αποκαλύψεις "ξεμπαζώνουν" την αλήθεια