Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Τι πήραμε, τι δώσαμε στις 15 Ιουνίου…

Τι πήραμε, τι δώσαμε στις 15 Ιουνίου…
Αρχικά το Eurogroup εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις μεταρρυθμίσεις (με ή χωρίς εισαγωγικά) τις οποίες έχει πραγματοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση και ταυτοχρόνως δήλωσε πως για να βγει η χώρα από το τέλμα είναι απαραίτητη η αξιοποίηση των διαθέσιμων ευρωπαϊκών πόρων και η διαμόρφωση αναπτυξιακής στρατηγικής.
Στο θέμα του χρέους το Eurogroup δήλωσε ότι η βιωσιμότητα του μπορεί να επιτευχθεί εντός των πλαισίων της συμφωνίας του Μαΐου του 2016 (22/5/2016) ενώ από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε πρωτογενή πλεονάσματα (π.π.) 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και γύρω στο 2% από το 2023 μέχρι το 2060. Να θυμίσουμε ότι η συμφωνία του Μαΐου του 2016 προβλέπει πως η όποια διευκόλυνση στο θέμα του χρέους θα δοθεί όχι από ονομαστική μείωση του αλλά μέσα από μεσοπρόθεσμα μέτρα (κυρίως από την διαχείριση των επιτοκίων και τον χρόνο ωρίμανσης των χρεών προς τον EFSF –αυτά τα χρέη ανέρχονται περίπου στα 131 δισ. και έχουν περίοδο χάριτος μέχρι το 2023). Για το θέμα των π.π. ο Σόϊμπλε και ο ESM ζητούσαν π.π. 2,3% ενώ το ΔΝΤ ζητούσε π.π. 1,5% (προφανώς ο συμβιβασμός έγινε περίπου στη μέση).
Οι μελλοντικές πληρωμές προς το EFSF θα στηρίζονται σε κάποιο μηχανισμό που θα παίρνει υπόψη του την ανάπτυξη και ο οποίος θα συγκεκριμενοποιηθεί μετά την ολοκλήρωση του παρόντος προγράμματος το 2018 («... η “γαλλική πρόταση” για τη σύνδεση ανάπτυξης και αποπληρωμής χρέους δεν συνοδευόταν από επαρκή τεκμηρίωση και ως εκ τούτου έπρεπε να ανατεθεί στο EWG να κάνει τις σχετικές αναλύσεις “τους επόμενους μήνες”»[εδώ]. Όμως «…μια “ρήτρα ανάπτυξης” δεν είναι ούτε απολύτως καλή ούτε απολύτως κακή. Το πόσο καλή ή κακή είναι φαίνεται σε βάθος χρόνου, όταν ενεργοποιηθεί ή όταν συσσωρευτούν τα αποτελέσματά της» [εδώ])
Επιβεβαιώθηκε (όπως και στην συμφωνία 5ου/2016) ότι οι Συνολικές Χρηματοοικονομικές Ανάγκες της χώρας, δεν θα υπερβαίνουν μεσοπρόθεσμα το 15% του ΑΕΠ και μακροπρόθεσμα το 20% με τη σημείωση ότι αυτό θα γίνει όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος θα σταθεροποιηθεί (άρα όσο περνάει ο χρόνος η Ελλάδα θα αποπληρώνει περισσότερο χρέος).
Ποιες υποσχέσεις δόθηκαν:
- να εξεταστεί από το Eurogroup η περαιτέρω επιμήκυνση των ωριμάνσεων από 0 έως 15 χρόνια των δανείων του EFSF στη βάση πάντοτε της τεχνικής ανάλυσης που θα γίνει μετά το τέλος του προγράμματος το 2018 και «αν κριθούν αναγκαία»: «…At the end of the program, conditional upon its successful implementation and to the extent necessary…» (φράση που επιτρέπει στον Σόϊμπλε να επιχειρηματολογεί ότι το ελληνικό χρέος δεν χρειάζεται αναδιάρθρωση)
- το Eurogroup μπορεί να μεταφέρει χρονικά την πληρωμή των τόκων ή των χρεολυσίων
(στις δυο αυτές “υποσχέσεις” το ΔΝΤ ζητά πολύ μεγαλύτερη επέκταση λήξης των δανείων και χωρίς να τίθεται η προϋπόθεση -«..αν χρειαστεί..»- προϋπόθεση την οποία δεν ήθελε και η κυβέρνηση στην τελική Απόφαση).
- αναφέρεται η ίδρυση Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, κάτι που μέχρι τώρα οι δανειστές δεν το επέτρεπαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το διεκδικούσαν (όμως χωρίς αναφορά στα κεφάλαια που απαιτούνται και ποιος θα τα βάλει [εδώ]).
- οι δανειστές θα βοηθήσουν την Ελλάδα “να βγει στις αγορές” με το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018 (επομένως οι επόμενες εκταμιεύσεις του τρέχοντος (τρίτου) Μνημονίου θα πρέπει να στοχεύουν και στο σχηματισμό αποθεματικού ρευστότητας).
Όσο για το ΔΝΤ, προς το παρόν θα συνεχίσει να παραμένει στο Πρόγραμμα αλλά χωρίς χρηματοδότηση ενώ το QE παραπέμφθηκε στο (κοντινό) μέλλον.
Σε πολιτικό επίπεδο συνολικά η παρτίδα κερδήθηκε από την “πλευρά Σόιμπλε” (δλδ την λογική του ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου). Η ελληνική πλευρά πήρε μόνο υποσχέσεις για βοήθειες σε δευτερεύοντα θέματα καθώς και παράταση ζωής από τους δανειστές για να ολοκληρώσει το “αριστερό” Μνημόνιο –ίσως και για να υπογράψει το τέταρτο. Ταυτοχρόνως επιβεβαιώθηκαν όσοι υποστήριζαν –είτε από τους οπαδούς των ευρωλιτότητας είτε από τους οπαδούς της ρήξης με την Ευρωζώνη/ΟΝΕ- ότι τα διαπραγματευτικά καμώματα της κυβέρνησης δεν οδηγούν σε παραχωρήσεις από την πλευρά των δανειστών αλλά σε επιπλέον οικονομικό και κοινωνικό κόστος.   


Σχετικά:
1. Το επίσημο ανακοινωθέν του Eurogroup - Τί περιλαμβάνει η συμφωνία - Εκτός το χρέος, το ΔΝΤ σε αναμονή για 14 μήνες

2. Βloomberg: Η Eλλάδα κερδίζει μια ευκαιρία μετά το επτάχρονο δράμα
3. Τα ψιλά γράμματα του Eurogroup
4. SZ: Το τρικ Σόιμπλε με τη συμφωνία - Ο Τσίπρας δεν έφτασε στον στόχο του
5. Συμφωνία στο Eurogroup: Εκταμίευση 8,5 δισ. και μηχανισμός με ρήτρα ανάπτυξης για το χρέος
6. Χαστούκι στην κυβέρνηση η απόφαση του Γιούρογκρουπ

7. Πλεόνασμα ίσο ή ανώτερο του 2% του ΑΕΠ για 37 συνεχόμενα χρόνια
8. Τι πήρε και τι έδωσε η Ελλάδα στο Eurogroup







Τα «κλεμμένα»

Τόμσεν ΔΝΤ (για το πακέτο): «… μπορούμε να στηρίξουμε το πρόγραμμα μόνο με συμπληρωματικά μέτρα για το χρέος. Στη διατύπωση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις [εννοεί την αναστολή τους] περιλαμβάνεται συγκεκριμένη ημερομηνία επανόδου που δεν έχει συμφωνηθεί με εμάς [εννοεί το 2018]».

Τσακαλώτος (απαντά): «… Ορισμένες διατυπώσεις είναι περιορισμένης σημασίας π.χ. για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Μετά χαράς να το αντιμετωπίσουμε και να καταλήξουμε σε κάποιο έντιμο συμβιβασμό».

Τα κείμενα που διέρρευσαν οι δανειστές δείχνουν μια πανικόβλητη κυβέρνηση να εκλιπαρεί το ΔΝΤ για μια υπογραφή για το αξιόχρεο της χώρας και να είναι διατεθειμένη να νομοθετήσει εκ νέου για την παράταση επ’ αόριστο της αναστολής των συλλογικών διαπραγματεύσεων για το σκοπό αυτό. Μια κυβέρνηση που δεν πήγε να διαπραγματευτεί το χρέος, αλλά να πάρει μια την υπογραφή του ΔΝΤ για το αξιόχρεο με σκοπό να μπει η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και να βολευτούν οι τραπεζίτες. Μόλις αυτό δεν έγινε κατορθωτό ανέκρουσαν πρύμναν.

Το ερώτημα είναι γιατί οι δανειστές έσπευσαν να εκθέσουν μια κυβέρνηση που τους κάνει όλα τα χατίρια και μάλιστα με τόσο άγαρμπο και επιθετικό τρόπο. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορούν να πάρουν το βάρος για ένα πιθανό ναυάγιο του ελληνικού προγράμματος από πιθανή αποχώρηση του ΔΝΤ, το βάρος πρέπει να πέσει στην ελληνική πλευρά. Αυτό εξυπηρετούν οι διαρροές. Η κυβέρνηση από την άλλη μετά και την ψήφιση των μέτρων και το ναυάγιο για το χρέος είναι έρμαιο στα χέρια των δανειστών. Για αυτό και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα απλά για να κλείσει η αξιολόγηση και να εκταμιευθεί η δόση.

Αυτό που εκτιμώ είναι ότι θα την πληρώσει για μια ακόμη φορά ο κόσμος γιατί θα απαιτηθούν και νέα μέτρα για να κλείσει το θέμα της εκταμίευσης της δόσης. Είναι κρίμα να περνάει η κοινωνία αυτό το Γολγοθά τη στιγμή που οι αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί στην ΕΕ δεν είναι δυνατόν να συμπεριλάβουν την Ελλάδα στην πρώτη ταχύτητα. Οι εξελίξεις στην ΕΕ και η πορεία της κρίσης επιβάλλουν πλέον την ανάγκη για δραστικές λύσεις ακόμα και αν έχουν κόστος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ανεχόμαστε τον κ. Τσίπρα να μας πουλάει φύκια για μεταξωτές γραβάτες.

Ν. Στραβελάκης (λέκτορας Οικονομικών), «Φύκια για μεταξωτές γραβάτες»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παραοικονομία και φοροδιαφυγή

  «Θα σας πω ένα νούμερο, απλώς τροφή για σκέψη. Τα εισοδήματα τα οποία δηλώνουμε, είναι 80 δισεκατομμύρια [στοιχεία ΑΑΔΕ για το 2021]...