Δημοσιονομικές εξελίξεις το 2018

Όπως είναι γνωστό, το πρωτογενές πλεόνασμα, το 2018, ανήλθε στο ιστορικά υψηλό επίπεδο του 4,4% του ΑΕΠ (από 3,9% το 2017), ξεπερνώντας τόσο το στόχο του 3,5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με το πλαίσιο Ενισχυμένης Εποπτείας, όσο και την εκτίμηση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2019 (3,98% του ΑΕΠ για το 2018). Η επίδοση αυτή κατατάσσει, εκ νέου, την Ελλάδα στη 2^η θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης με τα μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα (Γράφημα 1). Μια πρώτη παρατήρηση που χρειάζεται να γίνει είναι η ακόλουθη παρατηρώντας το Γράφημα 1:

σε μια εποχή που η ευρωζώνη δυσκολεύεται να ανακάμψει, και μάλιστα το 2019 ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα μειωθεί στο 1,2% από το 1,9% το 2018, η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων στις χώρες της ευρωζώνης καλά κρατεί!!!! Βεβαίως με την προτροπή του γερμανικού υποδείγματος.

 

Γράφημα 1

Πηγή: ΕΤΕ, Δημοσιονομικά στοιχεία, Μάιος 2019

 

 

 Το συνολικό ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης ήταν, επίσης, πλεονασματικό για 3ο συνεχές έτος, φθάνοντας το 1,0% του ΑΕΠ το 2018 από 0,9% το 2017 (ΕΛΣΤΑΤ).

Επίσης, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η υπεραπόδοση υπερβαίνει κατά περίπου 0,3% του ΑΕΠ το εκτιμώμενο κόστος των επεκτατικών μέτρων ύψους 0,5% του ΑΕΠ (€0,9 δισ.), που νομοθετήθηκαν το 2018 και εφαρμόζονται κατά το 2019, βάσει του Κρατικού Προϋπολογισμού για το τρέχον έτος.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι από που προήλθε το υπερπλεόνασμα του έτους 2018.

1. Σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης: υπήρξε μείωση στις πρωτογενείς δαπάνες, κατά 0,8% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2017 (44,2% και 43,4%) που αντιστοιχεί σε ονομαστική αύξηση των δαπανών κατά μόλις 0,6%, σε ετήσια βάση, το 2018 σε σχέση με το 2017 (80,185 και 79,682 δις ευρώ). Παράλληλα υπήρξε μείωση των εσόδων το 2018 κατά 0,3% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2017 (86,343 και 85,311 δις ευρώ). Η συρρίκνωση των πρωτογενών δαπανών για 3ο συνεχές έτος το 2018, ως προς το ΑΕΠ , αντανακλά, ως επί το πλείστον, τη συνεπή μείωση της δημόσιας κατανάλωσης (αμοιβές εξαρτημένης εργασίας, προϊόντα και υπηρεσίες, επιδοτήσεις) από 17,8% στο 17,0% , καθώς και τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση των μεταβιβάσεων προς την κοινωνική ασφάλιση (από 21,3% στο 20,7%). Ειδικότερα, ο περιορισμός στη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης από τον κρατικό προϋπολογισμό φαίνεται να συνέβαλε αποφασιστικά στην προαναφερόμενη μείωση των δαπανών, με τις υπόλοιπες κατηγορίες δαπάνης να παραμένουν, κατά μέσο όρο, αμετάβλητες ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξανόμενες με ρυθμό ανάλογο της ονομαστικής μεγέθυνσης της οικονομικής δραστηριότητας.

Η τάση αυτή υποδηλώνει μια διατηρήσιμη δημοσιονομική αναδιάρθρωση, που πλέον ενισχύεται και από την ανάκαμψη του ΑΕΠ.

2. Στα έσοδα υπήρξε μείωση κατά 0,3% ως ποσοστό του ΑΕΠ (από 48,1% στο 47,8%). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ονομαστική αύξηση των συνολικών εσόδων κατά 1,91% ετησίως (από 85,628 σε 88,334 δις ευρώ) υπολειπόταν του ετήσιου ρυθμού αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ (2,5% ετησίως το 2018). Η ανωτέρω υστέρηση οφείλεται αποκλειστικά στην εξασθένηση των μη επαναλαμβανόμενων, μη φορολογικών εσόδων (κυρίως μεταβιβάσεις και μερίσματα που εισπράττει το δημόσιο) κατά 2,0% ετησίως (-0,55% του ΑΕΠ). Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 3,6% σε ετήσια βάση και κατά 0,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2018, με πρωταγωνιστή το φόρο προστιθέμενης αξίας (αύξηση εσόδων από το συγκεκριμένο φόρο κατά 0,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σύγκριση με το 2017 ή κατά 4,4% ετησίως).

3. Συμπέρασμα: η μείωση των εσόδων ήταν μικρότερη από την αντίστοιχη μείωση των δαπανών το 2018, και αυτό προσδιόρισε την αύξηση του υπερπλεονάσματος. Δηλαδή το υπερπλεόνασμα προήλθε από τη μείωση των δαπανών και συγκεκριμένα της δημόσιας κατανάλωσης και των μεταβιβάσεων προς την κοινωνική ασφάλιση.

Στους επιμέρους τομείς η κατάσταση διαμορφώθηκε ως εξής:

1. Το πρωτογενές πλεόνασμα σε επίπεδο Κεντρικής Κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 0,3% του ΑΕΠ, σε ετήσια βάση (στο 2,3% του ΑΕΠ το 2018 από 2,0% το 2017, σύμφωνα με τη μεθοδολογία ESA 2010 εξαιρώντας την καθαρή επίδραση από τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων).

2. Παρά τη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση, το πλεόνασμα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής προστασίας αναδείχθηκε εκ νέου σε πρωταγωνιστή, καθώς αυξήθηκε στο 1,8% του ΑΕΠ (€3,3 δισ.), έναντι εκτιμήσεων του Κρατικού Προϋπολογισμού 2019 για πλεόνασμα 1,2% του ΑΕΠ (€2,2 δισ.), σημειώνοντας διεύρυνση €0,5 δισ., σε σχέση με το 2017. Η μεγέθυνση του συγκεκριμένου πλεονάσματος οφείλεται, κυρίως, στη μείωση της δαπάνης για συντάξεις κατά 0,7% του ΑΕΠ, η οποία αντανακλά, μεταξύ άλλων, τις σωρευτικές εξοικονομήσεις από την εφαρμογή των παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό που νομοθετήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την αυξητική τάση των εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές (κατά βάση από τους εργοδότες). Συγκεκριμένα, τα έσοδα του ασφαλιστικού συστήματος αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 3,0% το 2018, παρόμοιο με την αύξηση του διαθεσίμου εισοδήματος των νοικοκυριών (2,7% ετησίως το 2018). Ο συνδυασμός των μειωμένων δαπανών και των αυξημένων ασφαλιστικών εισφορών υπεραντιστάθμισε τη μείωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά €0,6 δισ.

3. Παράλληλα, όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλους υπο-τομείς της Γενικής Κυβέρνησης, η εικόνα είναι αντίστοιχη με την περίοδο 2016-2017. Συγκεκριμένα, τα πλεονάσματα που επιτεύχθηκαν την προηγούμενη διετία διατηρούνται, περίπου, σταθερά ως ποσοστό του ΑΕΠ, μέσω της θετικής επίδρασης που παρέχει το ευνοϊκότερο οικονομικό περιβάλλον στο σκέλος των εσόδων αλλά και του αξιόπιστου ελέγχου των δαπανών.

4. Συμπέρασμα: Παρατηρούμε ότι η σύνθεση του υπερπλεονάσματος είναι παρόμοια με αυτή της διετίας 2016-2017 και βασίζεται, κυρίως, στη σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών, σε ονομαστικούς όρους, και τη συρρίκνωσή τους ως ποσοστό του ΑΕΠ, που συνδυάστηκε με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά και των ασφαλιστικών εισφορών με ρυθμό ανάλογο ή και ελαφρώς υψηλότερο από την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ. Οι ανωτέρω τάσεις υποδηλώνουν τη διαρθρωτική φύση των προσαρμογών που έχουν συντελεστεί, τόσο σε επίπεδο Κεντρικής Κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο φορέων Γενικής Κυβέρνησης και ειδικά στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας.

Συγκριτικά με την ευρωζώνη για την εξέλιξη των βασικών δημοσιονομικών στοιχείων, και με βάση τους δύο Πίνακες 1 και 2, μπορούν να αναφερθούν τα εξής:

1. Οι πρωτογενείς δαπάνες από το 2015 βαίνουν συνεχώς μειούμενες, ως % του ΑΕΠ, και μάλιστα το 2018 είναι σαφώς μικρότερες από το αντίστοιχο μέγεθος των χωρών της ευρωζώνης ενώ προβλέπεται, με βάση το μεσοπρόθεσμο 2019-2022 να συνεχισθεί η τάση μείωσης. Επομένως το ελληνικό κράτος δαπανά για τις ανάγκες των πολιτών του λιγότερο (αναλογικά) από τις υπόλοιπες χώρες τις ευρωζώνης.

2. Οι συνολικές δαπάνες επίσης παρουσιάζουν συνεχή μείωση και το 2018 βρίσκονται στο ποσοστό του μέσου όρου των χωρών της ευρωζώνης.

3. Οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση των τόκων, ως % του ΑΕΠ, είναι σαφώς υψηλότερες στην Ελλάδα γεγονός που επιβαρύνει την ελληνική οικονομία.

4. Τα συνολικά έσοδα της Ελλάδος επίσης είναι σαφώς υψηλότερα από τα έσοδα του μέσου όρου των χωρών της ευρωζώνης, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

5. Επομένως η ελληνική οικονομία, ως % του ΑΕΠ, δαπανά λιγότερο και εισπράττει περισσότερο από τις χώρες της ευρωζώνης (μέσος όρος). Συνεπώς θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους κήνσορες του «μεγάλου και σπάταλου κράτους».

6. Τα προβλήματα στην ελληνική οικονομία είναι το κατά πόσον οι δαπάνες είναι αποτελεσματικές και κατά πόσον τα έσοδα προέρχονται από όλους όσοι πρέπει αναλογικά να συνεισφέρουν σε αυτά.

	Ελλάδα %ΑΕΠ (διαφορά από ΕΖ)				μ.ο. Ευρωζώνης (ΕΖ)  %ΑΕΠ
Έτος	Σύνολο Δαπανών	Πληρωμή τόκων	Πρωτογενείς δαπάνες	Σύνολο Εσόδων	Σύνολο Δαπανών	Πληρωμή τόκων	Πρωτογενείς δαπάνες	Σύνολο Εσόδων
2014	50,2 (+1,0)	4,0 (+1,4)	46,2 (-0,4)	46,6 (-0,1)	49,2	2,6	46,6	46,7
2015	50,8 (+2,5)	3,5 (+1,2)	47,2 (+1,2)	47,9 (+1,6)	48,3	2,3	46,0	46,3
2016	48,9 (+1,3)	3,2 (+1,1)	45,7 (+0,2)	49,4 (+3,3)	47,6	2,1	45,5	46,1
2017	47,3 (+0,2)	3,2 (+1,2)	43,9 (-1,2)	48,1 (+1,9)	47,1	2,0	45,1	46,2
2018	46,7 (+0,1)	3,3 (+1,5)	43,3 (-1,5)	47,8 (+1,8)	46,6	1,8	44,8	46,0

Πίνακες 1 και 2 (Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ, EUROSTAT)

http://www.kostasmelas.gr/2019/05/2018.html

Καμπανάκι διόρθωσης

Τόσο τα χρηματιστήρια των ΗΠΑ όσο και το ΧΑΑ έψαχναν μια αφορμή για διόρθωση και την βρήκαν στην μεγάλη βουτιά του κινέζικου χρηματιστηρίου. Μιλάμε βεβαίως για διόρθωση μέσα σε ανοδική μεσοπρόθεσμη αγορά. 

Ειδικότερα, πωλητικό σήμα διόρθωσης δόθηκε με τη διάσπαση των 2862,60 μον στον S&P500 και των 610,53 μον στον ΔΤΡ (που παρασύρει στην διόρθωση και τον ΓΔ -αν και προς το παρόν την γλυτώνει η ΕΤΕ).

Οι αποτυχίες των μεταρρυθμίσεων σε δέκα γραφήματα

Την αποτυχία της χώρας έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης και παρά τα τρία μνημόνια που ακολούθησαν αποδεικνύει με τον πλέον καθαρό τρόπο μια σειρά από γραφήματα που παρουσιάζονται στην έκθεση του ΟΟΣΑ για τη χώρα που παραδόθηκε πρόσφατα στον πρωθυπουργό.

Τι και αν έγιναν σκληρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Τι και αν κατατέθηκαν δεκάδες νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια τα οποία αφορούσαν σε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στη λειτουργία του κράτους (σ.σ. η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση σε εφαρμογή μεταρρυθμίσεων με βάση τα στοιχεία του Οργανισμού), οι επιδόσεις σε κρίσιμους τομείς είναι τουλάχιστον θλιβερή.

Όλοι παραδέχονται, για παράδειγμα, ότι η μόνη διέξοδος για την χώρα είναι να προσελκύσει ξένες επενδύσεις. Άλλωστε η Ελλάδα ήταν το 2008 προ τελευταία στην κατάταξη είκοσι χωρών με κριτήριο τις άμεσες ξένες επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας. Που βρέθηκε με βάση τα στοιχεία για το 2014; Πάλι προτελευταία…

- - -

Άλλος ένας δηλωμένος στόχος από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν τα τελευταία χρόνια ήταν η εξωστρέφεια. Η ζήτηση στην Ελλάδα μειώθηκε κατακόρυφα εξαιτίας της μείωσης εισοδημάτων και μοναδική διέξοδος για τα προϊόντα ήταν το εξωτερικό.

Τι εξάγουμε όμως; Όσο και αν φαίνεται παράξενο σχεδόν το 40% των εξαγωγών την περίοδο 2012-2014 αφορούσε σε πετρέλαιο και παράγωγά του. Το αντίστοιχο ποσοστό στις αρχές της δεκαετίας του 90 (1990-1992) ήταν υποπολλαπλάσιο.

Από την άλλη η συμμετοχή στις εξαγωγές των βιομηχανικών προϊόντων έχει υποχωρήσει σχεδόν στο μισό τις τελευταίες δυο δεκαετίες αφήνοντας μακρινό όνειρο τη «βιομηχανική επανάσταση» για την οποία πολλοί μίλησαν τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και ο αγροτικός τομέας που θεωρείται το «ισχυρό χαρτί» έχει απολέσει μερίδιο στο εξαγωγικό μείγμα της χώρας.

- - -

Εξίσου φαίνεται πως διαψεύδεται και ο διακηρυγμένος στόχος για «υψηλής προστιθέμενης αξίας εξαγωγές». Με βάση πάντα τα στοιχεία του ΟΟΣΑ η Ελλάδα κατατάσσεται τέταρτη από το τέλος με κριτήριο την τεχνολογία που εμπεριέχουν οι εξαγωγές της. Σχεδόν απόλυτη η απουσία υψηλής τεχνολογίας, περίπου στο 10% του συνόλου περιορίζεται το ποσοστό των προϊόντων που ο Οργανισμός κατατάσσει ως «μεσαίας-υψηλής».

- - -

Θα μπορούσε η βιομηχανία να έχει καλύτερη τύχη; Δύσκολα, θα απαντούσε κανείς δεδομένου ότι το κόστος ενέργειας, τόσο σε ότι αφορά το φυσικό αέριο όσο και τη βιομηχανία παραμένει πολύ πάνω από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ και φιγουράρει στα υψηλότερα της Ευρώπης.

Θα περίμενε κανείς μετά τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν στη χώρα για τις υποδομές τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο η χώρα να αποκτά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Κι’ όμως η ποιότητα των υποδομών παραμένει κάτω από το μέσο όρο της αναπτυγμένης Ευρώπης. Αυτό προκύπτει από έρευνα γνώμης στελεχών που καλούνται να βαθμολογήσουν με κλίμακα 1 ως 7 την ποιότητα οδικού δικτύου, σιδηροδρόμου και λιμανιών.

 Οι υποδομές ωστόσο δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις. Ο ΟΟΣΑ διαπιστώνει μεγάλα περιθώρια για να μειωθούν τα γραφειοκρατικά βάρη. Υπάρχουν τεράστια περιθώρια ελάφρυνσης του ρυθμιστικού πλαισίου. Η Ελλάδα ήταν σε χειρότερη θέση από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ σε αυτό το πεδίο και παρέμεινε και το 2013. Στο σενάριο του Οργανισμού μόνο μετά την πλήρη εφαρμογή του Μνημονίου θα δούμε φως…

- - -

Ίδια είναι η εικόνα και σε ότι αφορά κρίσιμες διαδικασίες για τον ιδιωτικό τομέα. Παρά τα Μνημόνια η σύγκριση 2010 – 2015 δείχνει ότι η χώρα ήταν και παραμένει (παρά τις σημαντικές βελτιώσεις) σε χειρότερη θέση έναντι του μέσου όρου του ΟΟΣΑ σε διαδικασίες που απαιτούνται για να ανοίξει μια επιχείρηση, να ληφθεί μια άδεια κατασκευής, να καταχωρηθεί ένα περιουσιακό στοιχείο ή ακόμα και να ληφθεί μια άδεια ηλεκτροδότησης…

- - -  

Ακόμα και η εκτέλεση ενός συμβολαίου μπορεί να αποδειχτεί τεράστιος πονοκέφαλος για μια ελληνική επιχείρηση. Το κόστος εφαρμογής σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ είναι το υψηλότερο παγκοσμίως. Γι΄αυτό και μεταξύ άλλων ο οργανισμός εισηγείται μέτρα για να μειωθεί ο χρόνος απονομής δικαιοσύνης και ζητά να απελευθερωθεί το καθεστώς που διέπει τις δικηγορικές αμοιβές.

 - - -

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Την ίδια στιγμή που καταγράφονται τα παραπάνω, τα περιθώρια κέρδους σε ορισμένους κλάδους παραμένουν τεράστια, πολλαπλάσια άλλων χωρών, δείγμα ότι ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί επαρκώς, αν και όπως παραδέχεται ο ΟΟΣΑ η ύπαρξη μεγάλου αριθμού αυτοαπασχολούμενων μπορεί να «νοθεύει» τα δεδομένα.

 - - -

Εξίσου απογοητευτική, τέλος είναι η εικόνα σε ότι αφορά το πτωχευτικό δίκαιο. Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση σε ότι αφορά το χρόνο που απαιτείται για να ολοκληρωθεί μια διαδικασία πτώχευσης. Και το χειρότερο, ίσως, δεν είναι αυτό: βρίσκεται στην τρίτη χειρότερη θέση σε ότι αφορά το ποσοστό ανάκτησης αξίας μέσα από αυτή τη διαδικασία…

Οι αποτυχίες των μεταρρυθμίσεων σε δέκα γραφήματα (27/3/2016)

Ισχυρή μεσοπρόθεσμη τάση

Ήταν η 5^η του Φεβρουαρίου (του 2019) όταν το σύστημα των προσΕΚΜ έδωσε αγοραστικό σήμα για πρώτη φορά μετά τον Μάιο του 2018. Μάλιστα το σήμα δόθηκε αρκετά κοντά στο χαμηλό των 600 μονάδων του ΓΔ. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετώπισα με δυσπιστία και σκεπτικισμό το σήμα αυτό αλλά η πραγματικότητα ήρθε κόντρα στη διάχυτη αρνητική χρηματιστηριακή διάθεση. Εκ των υστέρων θα μπορούσε να εξηγηθεί η νέα αυτή κατάσταση με την έξοδο (λέμε τώρα) από τα μνημόνια και την πτώση των επιτοκίων δανεισμού ή την επικείμενη εκλογή μιας νέας κυβέρνησης “φιλικής” στις αγορές όπως δείχνουν εδώ και καιρό οι δημοσκοπήσεις –η ερμηνεία πηγαίνει ανάλογα με το κόμμα στο οποίο θα ήθελε κανείς να πιστώσει το χρηματιστηριακό ράλλυ :).

Ξεκινώντας από την γενικότερη εικόνα, διαπιστώνουμε οπωσδήποτε την θετική εικόνα στους δυο μεγάλους ξένους δείκτες που πάντα επηρεάζουν την παγκόσμια χρηματιστηριακή αγορά. Ο DAX, παρότι βρίσκεται σε πολύμηνη πτωτική πορεία, έδωσε μια πολύ καλή απόδοση από το πρόσφατο χαμηλό του (αρχές του 2019) ενώ ο S&P500, αντέδρασε ισχυρά (και απρόσμενα θα έλεγα) στην μεγάλη βουτιά του τελευταίου τετραμήνου του 2018. Μέσα σε αυτά τα γενικότερα πλαίσια ο δικός μας ΓΔ βρήκε ευκαιρία να κάνει τη δική του καλή πορεία.

Για να μην μακρηγορούμε όμως με ότι συνέβη ας δούμε τα χαρακτηριστικά της μέχρι τώρα ανόδου τα οποία θα παίξουν ρόλο στην εξέλιξη της τάσης. Το σημαντικότερο στοιχείο είναι η γραμμή στήριξης της τάσης (σημειωμένη με μπλε χρώμα) που δοκιμάστηκε πολλές φορές και πάντα, όχι μόνο άντεχε, αλλά κάθε φορά έδινε και νέα ταχύτητα στην άνοδο. Η πορεία αυτή έχει “καθαρίσει” ήδη με αρκετές γραμμές αντίστασης (κυρίως οριζόντιες αλλά και μια πλαγιοκαθοδική) και δεν έχει επιτρέψει παρά μόνο δυο μικρές διορθώσεις της τάξης του 5% κυρίως στις Τράπεζες (ΑΛΦΑ, ΕΤΕ, ΠΕΙΡ). Ενισχυτικά της θετικής εικόνας αφενός η άμεση ακύρωση της υποψίας διόρθωσης που φάνηκε στον ADX και αφετέρου η υπέρβαση των ichimoku clouds στο εβδομαδιαίο διάγραμμα (στο παρελθόν η τυπική τιμή στο εβδομαδιαίο διάγραμμα έχει επιτυχίες σε σχέση με τα γιαπωνέζικα σύννεφα).  

Την ίδια καλή εικόνα βλέπουμε και στον δείκτη της υψηλής κεφαλαιοποίησης.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στις Τράπεζες των οποίων ο αντιπροσωπευτικός δείκτης (ΔΤΡ) έχει σημειώσει υψηλότατη απόδοση (75% από τα χαμηλά του διπλού πυθμένα ή 55% από τις 5/2) και “ευθύνεται” κατά το μεγαλύτερο μέρος για τα κέρδη του ΓΔ. Η μόνη περίοδος στην οποία υπήρξε αμφισβήτηση της τάσης ήταν στο δεύτερο 15ήμερο του Μαρτίου αλλά η (μπλε) γραμμή τάσης λειτούργησε αποτελεσματικά (ώστε να μην δοθεί πωλητικό σήμα από το σύστημα Chande Kroll Stop –οριζόντια μπλε γραμμή). Η πλαγιοανοδική  αυτή γραμμή πρέπει να είναι σε παρακολούθηση στο επόμενο διάστημα.   

 Σχετικά:

1. Μια άνοδος που αποδείχτηκε... faux

2. Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο   
3. ΑΛΦΑ-ΔΤΡ: ανασκόπηση-επικαιροποίηση