Εκτάκτως λόγω της κατάστασης στην Μέση Ανατολή, αφήνω τις γεωπολιτικές αναλύσεις στους "ειδικούς" των καναλιών και πάω στο παρασύνθημα.
Εξαιτίας της επιδείνωσης της αντιπαράθεσης μεταξύ Ιράν-ΗΠΑ/Ισραήλ εδώ και δυο εβδομάδες τα χρηματιστήρια έχουν σταματήσει την ανοδική τους κίνηση περιμένοντας τις εξελίξεις. Μάλιστα θα έλεγα ότι η συμπεριφορά τους ήταν αρκετά συγκρατημένη. Συγκεκριμένα ο εβδομαδιαίος S&P500 έχει υπερβεί τον ΜΑC26 έχοντας βρει στήριξη στο "γιαπωνέζικο σύννεφο" και υπολείπεται μόνο κατά 4-5% του προηγούμενου υψηλού του (οι γραμμές τάσης χαράχτηκαν με βάση το μηνιαίο διάγραμμα).
Σχετικά:
1. Κυνηγώντας μερίσματα και ανάπτυξη
Τα «κλεμμένα»
Με απάθεια αντέδρασαν στην πολεμική
σύγκρουση και τα διεθνή και τα αμερικανικά χρηματιστήρια […] και στο άνοιγμα της
Παρασκευής, προχθές [27/6], ο S&P500 απείχε
μόλις μια ανάσα από το ιστορικό υψηλό του, τις 6144 μονάδες της 19ης
Φεβρουαρίου.
Πού οφείλεται ο ακραίος κυνισμός
που σφραγίζει τη συμπεριφορά των αγορών; Στην ιδιότυπη χειραγώγηση τους «από πάνω».
Τις χειραγωγούν στην κατεύθυνση μιας πρωτοφανούς φούσκας που διογκώνεται. Το φαινόμενο
έχει τις ρίζες του στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-9 και στην κρίση χρέους της
Ευρώπης, που ακολούθησε.
Για να απαλύνουν τις συνέπειες,
οι κεντρικές τράπεζες τύπωσαν τρισεκατομμύρια νέο χρήμα, που δεν προοριζόταν για
την πραγματική οικονομία αλλά έμεινε στο επίσημο και στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα,
κυρίως στα funds, που άρχισαν να το τοποθετούν σε μετοχές εισηγμένων και μη εταιρειών
και σε startups.
Αυτή η άφθονη και πάμφθηνη ρευστότητα
άρχισε να φουσκώνει τις αποτιμήσεις και να διαμορφώνει ένα νέο μοντέλο πλουτισμού:
τη μετάβαση από επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, που έχουν ρίσκο και αποδίδουν
αργά, στις «επενδύσεις» σε χαρτιά, σε τίτλους που αλλάζουν γρήγορα χέρια, μοιράζοντας
κέρδη διαδοχικά στους εμπλεκόμενους παίκτες, χωρίς ρίσκο.
Κώστας Καλλίτσης, «Η χειραγώγηση των αγορών και ο Ζ. Μαμντάνι»/Καθημερινή της Κυριακής 29/6/2025
«Τι πεπρωμένο!» αναφώνησε ο
Ντερβίλ. «Από το ορφανοτροφείο κατέληξε να πεθάνει στο γηροκομείο, αφού
προηγουμένως συνέδραμε τον Ναπολέοντα να κατακτήσει την Αίγυπτο και την Ευρώπη.
Γνωρίζεις, αγαπητέ, ότι στην κοινωνία υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων, ο ιερέας, ο
γιατρός και ο νομικός, που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν τον κόσμο; Φορούν κι
οι τρεις μαύρα, ίσως γιατί πενθούν με τον τρόπο τους όλες τις αρετές, όλες τις
ψευδαισθήσεις. Ο πιο δυστυχής από τους τρεις είναι ο δικηγόρος. Όταν κάποιος προσφεύγει
στον ιερέα, ωθείται από την μεταμέλεια και τις τύψεις, από μια πίστη που του δίνει
αξία, τον εξυψώνει και παρηγορεί την ψυχή του διαμεσολαβητή, που με τη σειρά του
αντλεί ικανοποίηση από το λειτούργημα του καθώς εξαγνίζει, θεραπεύει, συμφιλιώνει.
Εμείς οι δικηγόροι ερχόμαστε αντιμέτωποι πάντοτε με τα ίδια μελανά αισθήματα, τίποτε
δεν τα διορθώνει, τα γραφεία μας γίνονται υπόνομοι, που είναι αδύνατον να ξεβρομίσουν.
Πόσα πράγματα δεν έχουν δει τα μάτια μου σ’ αυτή τη δουλειά! Είδα πατέρα να πεθαίνει
στην ψάθα, απένταρο κι εγκαταλελειμμένο από τις δυο θυγατέρες του που προίκισε με
σαράντα χιλιάδες φράγκα την καθεμία. Είδα να καίνε διαθήκες, μανάδες να ξεπουπουλιάζουν
τα παιδιά τους, συζύγους να κλέβουν τις γυναίκες τους αλλά και γυναίκες να σκοτώνουν
τους άντρες τους, εκμεταλλευόμενες την αγάπη τους για να τους βγάλουν τρελούς και
άχρηστους και να ζήσουν χωρίς τύψεις με τους εραστές τους. Έχω δει γυναίκα να δηλητηριάζει
το νόμιμο παιδί της, ώστε να πλουτίσει το εξώγαμο. Και τι δεν έχουν δει τα μάτια
μου! Ένα σωρό εγκλήματα για τα οποία η δικαιοσύνη δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Τελικά,
οι φρικαλεότητες που επινοεί η φαντασία των μυθιστοριογράφων ωχριούν μπροστά στην
πραγματικότητα. Θα τα μάθεις κι εσύ όλα αυτά τα ωραία πράγματα. Εγώ, θα αποσυρθώ
στην εξοχή με την γυναίκα μου. Το Παρίσι με αηδιάζει».
Ονορέ
ντε Μπαλζάκ, Συνταγματάρχης Σαμπέρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου